Wygląd warg sromowych – wargi sromowe

Wygląd warg sromowych – wargi sromowe jak powinny wyglądać?

Czym są i jak mogą wyglądać wargi sromowe?

Wargi sromowe są jednym z elementów składającym się na kobiece zewnętrzne narządy płciowe, który współtworzą wraz ze wzgórkiem łonowym, łechtaczką oraz przedsionkiem pochwy. Wyróżnia się wargi sromowe większe oraz mniejsze. Mianem tych pierwszych określa się dwa symetryczne fałdy skórne, które z jednej strony przechodzą we wzgórek łonowy, a z drugiej spłaszczają się przechodząc w skórę krocza.

Bocznie odgraniczone są bruzdą płciowo-udową, a pomiędzy nimi występuje szpara sromu. Tkanka podskórna warg sromowych większych jest dobrze wykształcona i tworzy swego rodzaju poduszeczkę tłuszczową obserwowaną również w obrębie wzgórka łonowego.

Skóra pokrywająca zewnętrzną powierzchnię pokryta jest owłosieniem, a także obfituje w gruczoły potowe i łojowe. Długość warg sromowych większych zazwyczaj mieści się w przedziale od 7 do 12cm, a średnia ich długość to około 9,3cm.

Wargi sromowe mniejsze natomiast są fałdami skórnymi położonymi wewnętrznie w stosunku do warg sromowych większych oraz wewnętrznie w stosunku do przedsionka pochwy. Zawierają bardzo dużą ilość gruczołów apokrynowych oraz łojowych. Ich górny biegun przyjmuje postać jednego lub kilku fałdów przy napletku oraz wędzidełku łechtaczki, które na przebiegu wargi łączą się w pojedynczy fałd.

Dolny biegun warg sromowych mniejszych może kończyć się powyżej krocza lub dochodzić do spoidła tylnego warg sromowych i krocza.

W odróżnieniu od warg sromowych większych skóra nie zawiera mieszków włosowych ani tkanki podskórnej co jest bardzo charakterystyczne dla warg sromowych mniejszych. Zawierają one również obfitą sieć naczyń krwionośnych, które spełniają funkcję analogiczną do ciał gąbczastych prącia u mężczyzn.

Dzięki temu w momencie podniecenia seksualnego, wargi sromowe mniejsze mogą kilkukrotnie zwiększać swoją grubość. Standardowo długość warg sromowych mniejszych mieści się w przedziale od 1 do 8cm (ze średnią 3-4cm), a ich grubość może wynieść nawet do 7cm (przy czym średnio jest to około 2cm).

Wargi sromowe unerwiane są czuciowo przez trzy dość spore nerwy – nerw skórny tylny uda, nerw biodrowo-pachwinowy oraz nerw sromowy.

Unaczynienie warg sromowych jest bardziej skomplikowane. Wargi sromowe większe unaczynione są przez tętnicę sromową wewnętrzną. W przypadku warg sromowych mniejszych działają dwa układy naczyniowe.

Pierwszy z nich zaopatrujący przednią część tego narządu doprowadza krew od tętnicy sromowej zewnętrznej oraz tętnicy zasłonowej. Drugi zaś, który unaczynia tylną część warg sromowych mniejszych pochodzi od tętnicy sromowej zewnętrznej.

Niestety, jednoznaczna odpowiedź na pytanie jak powinny wyglądać wargi sromowe jest niemożliwa, ponieważ nie ma jednoznacznych kryteriów normy w tym zakresie. Wygląd warg sromowych może być bardzo zróżnicowany i zależy od wielu czynników zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych.

W przypadku warg sromowych większych należą do nich między innymi wiek, przebieg procesów starzenia się skóry, masa ciała, ewentualne ciąże czy porody. Zazwyczaj u młodszych kobiet są one napięte, mocno wypełnione tkanką tłuszczową, by z czasem stopniowo wiotczeć.

Wygląd warg sromowych mniejszych jest czymś bardzo indywidualnym, na co oczywiście mają wpływ różnego rodzaju modyfikacje. Mogą być one na tyle małe, że są niewidoczne spod warg sromowych większych, a mogą być bardzo duże, wręcz przerośnięte.

Nie ma jednoznacznych kanonów estetycznych w tym zakresie. Są kręgi kulturowe, gdzie mniejsze wargi sromowe uważane są za bardziej atrakcyjne. Są też takie, gdzie specjalnie się je naciąga by je powiększyć. Możliwe jest osiągnięcie nawet do 20cm ich długości.

Tak naprawdę jedynym wyznacznikiem tego, czy wygląd i rozmiar warg sromowych jest prawidłowy czy nie jest samopoczucie i akceptacja samej pacjentki. Takie same wargi sromowe dla jednej pacjentki będą idealne, dla drugiej zaś będą zbyt duże. Tak naprawdę zazwyczaj to jest podstawowe kryterium podejmowania decyzji odnośnie do wykonania labioplastyki.

Wargi sromowe wbrew pozorom rzadko kiedy są narządem symetrycznym. Bardzo powszechne jest występowanie asymetrii w ich budowie, jednakże zazwyczaj jest to traktowane jako wariant morfologiczny budowy anatomicznej zewnętrznego narządu płciowego kobiety.

Oczywiście niektórym pacjentkom ta asymetria przeszkadza i jest ona powodem zgłoszenia się do chirurga celem przeprowadzenia plastyki warg sromowych. Trend ten wykazuje znaczną tendencję wzrostową. Obecnie obserwuje się znaczny wzrost ilości wykonywanych zabiegów labioplastyki z tego wskazania.

W niektórych krajach jest to nawet sześciokrotnie więcej zabiegów w skali ostatnich kilku lat. Jednakże pamiętać, iż asymetria warg sromowych nie jest żadną patologią w ich budowie oraz nie wiąże się z żadnymi dalekosiężnymi następstwami.

Należy również pamiętać, iż wygląd warg sromowych nie jest stały, a ulega zmianom w cyklu życia. Bezpośredni wpływ na niego mają różne zmiany hormonalne, które zachodzą w organizmie w zależności od wieku. W okresie pokwitania tkanka tłuszczowa zaczyna odkładać się w obrębie wzgórka łonowego oraz warg sromowych większych, przez co uwydatniają się one oraz zwiększają swoje napięcie.

Również pojawia się owłosienie łonowe. Wargi sromowe mniejsze zaś zwiększają swój rozmiar zarówno w zakresie długości jak i grubości, i wraz z łechtaczką uwydatniają się. W czasie porodu często dochodzi do zniekształceń sromu związanych z jego mechanicznym uszkodzeniem.

Z kolei w okresie menopauzalnym, kiedy zmniejsza się ilość wydzielanych żeńskich hormonów płciowych, a wrażliwość sromu na działanie androgenów jest duża, dochodzi do licznych zmian atroficznych w jego obrębie. Tkanka nabłonkowa ulega ścieńczeniu, a tłuszczowa resorpcji.

W związku z powyższym dochodzi do zmniejszenia i spłaszczenia warg sromowych większych, mniejszych oraz łechtaczki. Dochodzi również do siwienia w obrębie włosów łonowych, a także ich zmiękczenia i zmniejszenia ich gęstości.

Jakie są potencjalne przyczyny zbyt dużych warg sromowych mniejszych?

Pojęcie „zbyt dużych” warg sromowych jest określeniem bardzo umownym, ponieważ nie ma jednoznacznych norm definiujących, kiedy rozmiar warg sromowych jest jeszcze prawidłowy, a kiedy już nie. O zbyt dużych wargach sromowych możemy mówić w dwóch zasadniczych przypadkach.

Po pierwsze w sytuacji, kiedy pacjentka odczuwa psychiczny dyskomfort związany z wyglądem i rozmiarem swoich warg sromowych. Po drugie zaś, gdy ich rozmiar utrudnia codzienne funkcjonowanie i związany jest z przykrymi urazami bądź dolegliwościami, na przykład otarcia mogące powstać przy jeździe na rowerze.

Zasadniczo przyjmuje się, iż wargi sromowe mniejsze powinny być przykryte przez większe. Jednakże mogą one wychodzić poza ich obręb z różnych przyczyn i nie zawsze wiąże się to z rozpoznaniem, iż są zbyt duże i koniecznością korekcji. Do czynników mających istotny wpływ na powiększanie się warg sromowych należą wrodzone predyspozycje, ilość ciąż, a przede wszystkim porodów, wiek, a także duża redukcja masy ciała zwłaszcza, jeśli dochodzi do niej w krótkim czasie.

Istnieje kilka podziałów warg sromowych w zależności od typu budowy zaproponowanych przez różnych autorów, biorących pod uwagę różne cechy i parametry w obrębie tego narządu. Pierwszy system uwzględniał cztery typy warg sromowych w zależności od przedziału liczbowego, w którym mieściła się odległość pomiędzy przedsionkiem pochwy, a najbardziej oddalonym punktem wargi sromowej mniejszej.

Inna klasyfikacja uwzględniała stosunek warg sromowych mniejszych do innych elementów żeńskiego zewnętrznego narządu płciowego i wyróżniała stan, gdy wargi sromowe mniejsze są równe większym, stan, gdy wargi mniejsze wystają poza większe, stan przerostu napletka i łechtaczki oraz stan, gdy wargi sromowe mniejsze wystają na krocze.

Inna klasyfikacja jako kryterium przyjmuje odległość od fałdu między wargowego do najbardziej oddalonego punktu krawędzi wargi większej. Jeszcze inny podział jest dużo bardziej złożony, bierze bowiem pod uwagę kilka czynników takich jak lokalizacja najbardziej wysuniętego na zewnątrz punktu wargi sromowej mniejszej, stopień i rodzaj asymetrii, lokalizację tylnego punktu wyjścia warg sromowych mniejszych z krocza, a także wielkość kompleksu łechtaczkowo-wargowego.

Najczęstsze problemy z wargami sromowymi zgłaszane przez pacjentki

Zazwyczaj zgłaszając się do chirurga, pacjentki uskarżają się na problemy związane z przerostem warg sromowych mniejszych. Oprócz sfery estetycznej, stan ten może generować liczne problemy podczas codziennych aktywności, uprawianiu sportu czy też natury seksualnej.

Wśród najczęstszych objawów zgłaszanych przez pacjentki obserwuje się świąd, pieczenie, ból, a także nawracające stany zapalne zarówno w obrębie sromu jak i układu moczowego.

Zbyt duże wargi sromowe mniejsze mogą wiązać się z licznymi podrażnieniami, suchością utrudniającą prowadzenie satysfakcjonującego życia seksualnego, a także różnego rodzaju dyskomfort, a nawet ból podczas oddawania moczu.

Z kolei w przypadku warg sromowych większych zgłaszane problemy zależą głównie od wieku pacjentki. U młodszych kobiet najczęściej jest to uczucie nadmiernej pełności w obrębie warg sromowych większych oraz efekt „wielbłądziego kopyta”, który sam w sobie nie jest patologią, jednakże może być źródłem kompleksów u niektórych kobiet.

Z kolei pacjentki w wieku starszym zazwyczaj uskarżają się na wiotkość i co za tym idzie nadmiar skóry w obrębie warg sromowych większych. Zazwyczaj jest to związane z utratą napięcia skóry w przebiegu redukcji masy ciała bądź też porodów. Czasami pacjentki zgłaszają się do urologa z powodu nawracających stanów zapalnych i on kieruje do chirurga celem leczenia operacyjnego – labioplastyki.

Atrofia warg sromowych większych

Częstym zaburzeniem jest zanik tkanki tłuszczowej warg sromowych większych, co powoduje poszerzenie szpary sromu. Takie zjawisko jest powodem nawracających stanów zapalnych cewki moczowej i pochwy. Leczenie polega na wypełnieniu warg sromowych większych własnym tłuszczem lub kwasem hialuronowym – powiększanie warg sromowych większych.

Wygląd warg sromowych a Labioplastyka

Labioplastyka jest zabiegiem, który ma na celu modyfikację kształtu i wielkości warg sromowych, czego rezultatem jest poprawa wyglądu kobiecych narządów płciowych zewnętrznych. Jest to istotne zagadnienie, ponieważ często wpływa na poczucie własnej atrakcyjności, a także pewności siebie.

Jest to metoda adresowana przede wszystkim dla kobiet, które posiadają zbyt duże, asymetryczne lub też wiotkie wargi sromowe.

Istotą labioplastyki jest usunięcie nadmiaru tkanki, dzięki czemu dochodzi do zmniejszenia i wymodelowania warg sromowych mniejszych. Labioplastyka może być laserowa lub chirurgiczna.

Labioplastyka laserowa

Obecnie w tym celu wykorzystuje się najczęściej laser CO2. Jest to doskonała alternatywa dla klasycznej metody chirurgicznej. Charakteryzuje się dużo wyższym poziomem bezpieczeństwa z uwagi na dużo mniejszą inwazyjność. W związku z powyższym ryzyko powikłań pozabiegowych ulega znacznemu zmniejszeniu.

Ponadto, dzięki działaniu koagulacyjnemu, istotnie spada ryzyko krwawień związanych z przeprowadzoną procedurą. Przed przeprowadzeniem zabiegu labioplastyki konieczne jest zebranie wnikliwego wywiadu, w który wpisany jest wywiad ginekologiczny. Ma to na celu ustalenie wskazań, a także ewentualnych przeciwwskazań do wykonania procedury.

Niezbędne jest również przeprowadzenie dokładnego badania ginekologicznego celem ustalenia warunków anatomicznych, stanu pierwotnego, a także oczekiwanego efektu. Istotne jest także wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych obejmujących oznaczenie grupy krwi, morfologii, parametrów krzepnięcia, poziomu glukozy, wydolności nerek, elektrolitów oraz badanie ogólne moczu. Konieczne jest również wykonanie szczepienia przeciwko WZW typu B.

Zabieg labioplastyki laserowej jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym. Zazwyczaj w tym celu wykorzystuje się kremy zawierające środki anestetyczne, takie jak na przykład krem znieczulający. Następnie przy pomocy specjalnej głowicy laserowej usuwany jest nadmiar tkanki. Dodatkowo głowica może być wprowadzona do pochwy, co umożliwia oddziaływanie lasera na jej ścianki.

W efekcie dochodzi do punktowego przegrzania tkanek, co powoduje pobudzenie wytwarzania przez fibroblasty włókien kolagenowych i elastynowych, czego rezultatem, jest regeneracja tkanek. Skutkiem tego jest zwiększenie napięcia ścian pochwy.

Efektem powyższych działań jest nie tylko istotna poprawa estetyki wyglądu kobiecych narządów płciowych zewnętrznych wpływająca znacząco na poczucie własnej atrakcyjności, ale również intensyfikacja odczuwania doznań, co w dużym stopniu poprawia jakość życia seksualnego.

Zabieg z wykorzystaniem lasera frakcyjnego charakteryzuje się stosunkowo wysokim bezpieczeństwem. Ryzyko istotnych powikłań jest minimalne, choć do kilku godzin po zabiegu może utrzymywać się zaczerwienienie oraz niewielkie obrzmienie okolicy poddawanej procedurze, a także mogą pojawiać się niewielkie wybroczynki i siniaki. Wymienione dolegliwości bardzo szybko samoistnie ustępują. Zastosowanie lasera znacznie skraca czas rekonwalescencji, a także zmniejsza dyskomfort odczuwany po zabiegu.

Zabieg labioplastyki laserowej adresowany jest przede wszystkim do kobiet, które nie są zadowolone z wyglądu swoich zewnętrznych narządów płciowych. Przerost warg sromowych czy też ich asymetria to kwestia, która stanowi istotny problem, gdyż wywiera negatywny wpływ na swobodę kobiety w sferze życia seksualnego, a także jej poczucie własnej wartości.

Mogą powodować uczucie dyskomfortu, jak również poczucie wstydu co powoduje istotne pogorszenie jakości życia erotycznego. Jednakże te niedoskonałości mogą się również wiązać z nieprzyjemnymi i bolesnymi podrażnieniami w obrębie okolic intymnych, występującymi podczas codziennych aktywności, a szczególnie podczas uprawiania niektórych sportów takich jak jazda konna, bieganie, czy też jazda na rowerze.

Zabieg labioplastyki jest dedykowany dla kobiet w różnym wieku, zarówno młodym jak i dojrzalszym. Pozwala na poprawę jakości oraz komfortu życia seksualnego, a także zwiększenie poczucia własnej wartości oraz pewności siebie.

Jak każdy zabieg oferowany przez medycynę estetyczną, również labioplastyka laserowa obarczona jest przeciwwskazaniami. Należą do nich przede wszystkim okres ciąży i karmienia piersią, aktywne choroby nowotworowe, miesiączka w trakcie, a także choroby infekcyjne narządu rodnego.

Labioplastyka chirurgiczna

Labioplastyka chirurgiczna może dotyczyć warg sromowych mniejszych i nosi wtedy nazwę labiominoroplastyki, natomiast jeśli jej celem są wargi sromowe większe, nazywana jest labiomajoroplastyką.

Labiominoroplastyka jest zabiegiem wykonywanym zdecydowanie częściej. Istnieją różne techniki przeprowadzania tej procedury, które różnią się rodzajem wykonywanego cięcia, a także zakresem usuwanych fragmentów. Najczęściej stosowanymi sposobami są resekcja liniowa oraz tak zwana zmodyfikowana resekcja klinowa V-wedge.

W pierwszej przycina się w linii prostej wargi sromowe mniejsze do kształtu docelowego przy użyciu nożyczek bądź noża laserowego. Druga zaś polega na usunięciu fragmentu wargi sromowej mniejszej w kształcie litery V, co pozwala na zachowanie jej bardziej naturalnego kształtu.

Górna krawędź cięcia wychodzi spod napletka łechtaczki, dolna zaś kończy się powyżej tylnego spoidła warg sromowych. Inne techniki chirurgiczne wykorzystywane w labiominoroplastyce to między innymi Z-plastyka, deepitelializacja czy dolna resekcja z górnym płatem uszypułowanym.

Labiomajoroplastyka polega na zmniejszeniu rozmiaru warg sromowych większych wraz ze zwiększeniem napięcia i jędrności skóry. Zabieg najczęściej przeprowadzany jest w trybie ambulatoryjnym, aczkolwiek w razie potrzeby można go również wykonać w warunkach bloku operacyjnego.

Do przeprowadzenia labioplastyki laserowej wykorzystuje się znieczulenie miejscowe. Następnie lekarz wykonuje pionowe nacięcie w kształcie elipsy, poprzez które usuwany jest fragment skóry wraz z tłuszczową tkanką podskórną.

W ten sposób dochodzi do usunięcia niechcianego nadmiaru tkanki i zmniejszenie rozmiaru warg sromowych większych. Po usunięciu adekwatnej ilości tkanki, rana zamykana jest przy pomocy szwów chirurgicznych.

Jak każdy zabieg, również labioplastyka chirurgiczna ma szereg przeciwwskazań, spośród których można wyodrębnić bezwzględne oraz względne. Do przeciwwskazań bezwzględnych należą przede wszystkim różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, zaburzenia odżywiania, dysmorfofobia, poważne dysfunkcje seksualne, poważne i niekontrolowane przewlekłe choroby ogólnoustrojowe.

Do przeciwwskazań względnych należą takie schorzenia jak nadciśnienie tętnicze, choroby płuc czy choroby układu sercowo-naczyniowego.

Wygląd warg sromowych Poznań