Leczenie chrapania laserem erbowo-yagowym Fotona
Skąd się bierze chrapanie?
Chrapanie jest bardzo powszechną przypadłością dotykającą zarówno kobiety jak i mężczyzn, jednakże dużo częściej pojawiającą się u tych drugich. Zaobserwowano zależność, iż znacznie częściej występuje ono u ludzi w starszym wieku. Aby móc myśleć o walce z tą przypadłością, należy najpierw zrozumieć jej mechanizm.
Istnieje kilka przyczyn powodujących to, że chrapiemy. Ciche, delikatne chrapanie zdarza się czasami każdemu z nas, jednakże może być również objawem niebezpiecznej i uciążliwej choroby jaką jest zespół bezdechu sennego.
Powstawanie chrapania związane jest bezpośrednio z procesem oddychania. Powietrze w trakcie każdego oddechu przechodzi strumieniem przez światło poszczególnych elementów dróg oddechowych aż do płuc i z powrotem. Dzięki zachowaniu odpowiedniego napięcia tkanek, światło dróg oddechowych utrzymuje odpowiednią średnicę umożliwiając sprawny przepływ powietrza.
Jednakże w stanie snu dochodzi do znacznego osłabienia napięcia tkanek i ich zwiotczenia. W rezultacie światło dróg oddechowych ulega zmniejszeniu na skutek jego zapadania się. Jednakże objętość przepływającego powietrza pozostaje stała. Efektem tego jest zaburzenie jego przepływu przez drogi oddechowe, czego skutkiem są zmiany ciśnień w układzie oddechowym, które mają na celu umożliwienie efektywnego przepływu powietrza.
Skutkiem powyższych modyfikacji są drgania podniebienia miękkiego, co w rezultacie daje dobrze nam znany dźwięk.
Niejednokrotnie, zaistnieniu wyżej opisanych zmian, sprzyja spanie na plecach, gdyż wtedy wiotkość tkanek układu oddechowego nadaje mu najsilniejsze predyspozycje do zapadania się i odkształcania.
Czy chrapanie może być niebezpieczne?
Może się wydawać dziwne, jakim cudem chrapanie mogłoby być niebezpieczne. Otóż problemem jest nie samo chrapanie, ale choroba, której może być objawem. Schorzeniem tym jest tak zwany obturacyjny bezdech senny. Choroba ta polega na występowaniu powtarzających się epizodów zamknięcia lub znacznego zwężenia światła dróg oddechowych.
Charakterystyczne jest to, że do tych zaburzeń dochodzi najczęściej na poziomie gardła, a praca mięśni oddechowych utrzymywana jest na prawidłowym poziomie.
Nie pozostaje to bez wpływu na równowagę fizjologiczną organizmu. W rezultacie opisanego powyżej mechanizmu dochodzi do pogorszenia utlenowania tkanek i niedotlenienia organizmu. Ponadto dochodzi do tak zwanych nieuświadomionych przebudzeń. Bezpośrednim efektem tego jest uczucie przewlekłego zmęczenia i obniżenie koncentracji, co może stanowić zagrożenie chociażby w ruchu drogowym.
Jednakże dużo większym niebezpieczeństwem płynącym z tytułu obturacyjnego bezdechu sennego jest wzrost ciśnienia tętniczego krwi wraz ze wszystkimi następstwami takimi jak choroba niedokrwienna serca z zawałem mięśnia sercowego i jego niewydolnością włącznie, czy udar mózgu. Rezultatem tego jest znaczne zwiększenie ryzyka zgonu.
Istnieje grupa czynników ryzyka znacznie zwiększająca wystąpienie tego schorzenia. Należą do nich między innymi: otyłość (zwłaszcza związana ze znacznym powiększeniem się obwodu szyi), palenie tytoniu, picie alkoholu (w szczególności przed snem), niektóre schorzenia laryngologiczne (na przykład skrzywienie przegrody nosowej), ale również niektóre schorzenia endokrynologiczne, a także leki.
Jak sobie radzić z chrapaniem i co ma z tym wspólnego medycyna estetyczna?
Laserowe leczenie chrapania jest w dużej mierze uzależnione od jego przyczyny. Jeżeli jest ono związane z obturacyjnym bezdechem sennym, konieczna jest specjalistyczne postępowanie podejmowane przez pulmonologa, z zastosowaniem specjalistycznych urządzeń (na przykład tak zwany CPAP), pozwalających na regulację procesu oddychania.
Jeżeli chrapanie występuje z tak zwanych indywidualnych uwarunkowań, można sobie z nim poradzić z zastosowaniem mniej wyspecjalizowanych metod. Jedną z możliwości są zabiegi polegające na usztywnieniu podniebienia miękkiego, dzięki czemu nie jest ono wprawiane w drgania i efekt chrapania jest niwelowany.
Również współczesna medycyna estetyczna oferuje kilka możliwości radzenia sobie z tą uciążliwą dolegliwością. Jedną z tych metod jest laser erbowo-yagowy. Dzięki temu jego działanie obejmuje powierzchniowe tkanki.
Leczenie chrapania laserem
Oddziaływanie lasera na tkanki podniebienia miękkiego powodu jego napięcie. Zabieg stymuluje wytwarzanie nowego kolagenu, dzięki temu efekt utrzymuje się długo. Czasami konieczne jest powtarzanie zabiegu raz w roku. Jest to indywidualne. Do leczenia chrapania jest stosowany laser erbowo-yagowy.
Laserowe leczenie chrapania
Na kompletną terapię składają się cztery zabiegi.
Między pierwszymi dwoma odstęp wynosi 2 tygodnie, kolejne zabiegi wykonywane są w odstępach miesiąca.
Zabieg laserowego leczenia chrapania trwa 30 minut, jest bezbolesny i nie wymaga rekonwalescencji. Jedynym ograniczeniem jest spożywanie bardzo zimnych, bardzo gorących i pikantnych potraw.
Podczas fazy wstępnej poddaje się naświetlaniu kolejno poszczególne elementy jamy ustnej, wykonując 7 lub 8 przejść. W fazie finalnej przeprowadza się dodatkowe cztery przejścia i rozszerza zakres podgrzewanych tkanek.
Laser erbowo-yagowy powoduje przegrzanie tkanek jamy ustnej i ich napięcie. Efektem tego jest pobudzenie procesów regeneracyjnych, co w rezultacie objawia się stymulacją wytwarzania włókien kolagenowych i zwiększenie ich koncentracji.
Na skutek tego działania dochodzi do zwiększenia napięcia tkanek jamy ustnej, a zwłaszcza podniebienia miękkiego i języczka, czego efektem jest zmniejszenie lub wręcz eliminacja chrapania.
Jak każdy zabieg z zakresu medycyny estetycznej, terapia wykorzystująca laser erbowo-yagowy Fotona nie jest wskazana u niektórych pacjentów. Pierwszą ich grupę stanowią standardowe przeciwwskazania, jakimi są posiadanie rozrusznika serca, ciąża, laktacja, cukrzyca, ciężkie przewlekłe choroby układu krążenia, czynne stany zapalne czy aktywne choroby nowotworowe.
Drugą grupę stanowią przeciwwskazania dedykowane konkretnie temu zabiegowi, i wpisuje się w nie przyjmowanie niektórych leków ( sterydów).
Leczenie chrapania a Bezdech senny
Czym jest i jak się objawia bezdech senny?
Bezdech senny, zwany także zespołem bezdechu sennego, jest schorzeniem, którego istotą jest występowanie powtarzających się epizodów zamknięcia lub znacznego zwężenia światła dróg oddechowych. Charakterystyczne jest to, że do tych zaburzeń dochodzi najczęściej na poziomie gardła, a praca mięśni oddechowych utrzymywana jest na prawidłowym poziomie.
Nie pozostaje to bez wpływu na równowagę fizjologiczną organizmu. W rezultacie opisanego powyżej mechanizmu dochodzi do pogorszenia utlenowania tkanek i niedotlenienia organizmu. Ponadto dochodzi do tak zwanych nieuświadomionych przebudzeń.
Bezpośrednim efektem tego jest uczucie przewlekłego zmęczenia i obniżenie koncentracji, co może stanowić zagrożenie chociażby w ruchu drogowym. Jednakże dużo większym niebezpieczeństwem płynącym z tytułu obturacyjnego bezdechu sennego jest wzrost ciśnienia tętniczego krwi wraz ze wszystkimi następstwami takimi jak choroba niedokrwienna serca z zawałem mięśnia sercowego i jego niewydolnością włącznie, czy udar mózgu. Rezultatem tego jest znaczne zwiększenie ryzyka zgonu.
Bezdech senny – mechanizm powstawania
Aby dobrze zrozumieć istotę obturacyjnego bezdechu sennego należy zdać sobie sprawę ze znaczenia podstawowych pojęć. Szczególnie kluczowe jest odróżnienie bezdechu od spłycenia oddychania. Pierwsza definicja oznacza zmniejszenie amplitudy oddechów o co najmniej 90%, gdzie ten stan utrzymuje się przez co najmniej 10 sekund. Drugie pojęcie oznacza zmniejszenie amplitudy ciśnień w jamie nosowej o co najmniej 30%, co utrzymuje się przez co najmniej 10 sekund, a do tego wiąże się z obniżeniem saturacji (czyli poziomu wysycenia tlenem hemoglobiny krwi tętniczej) o co najmniej 4%.
Istotnym wskaźnikiem wykorzystywanym w diagnostyce obturacyjnego bezdechu sennego jest AHI czyli liczba bezdechów i spłyceń oddechu występujących w ciągu godziny snu. Kolejną istotną definicją jest RERA, czyli przebudzenie związane z wysiłkiem oddechowym. Jest to jakiekolwiek inne zaburzenie oddychania utrzymujące się przez co najmniej 10 sekund, które nie spełnia kryteriów ani bezdechu, ani spłycenia oddechu.
Jednakże zaburzenia te mają jedną cechę wspólną – prowadzą do zwiększonego wysiłku oddechowego, który prowadzi do przebudzenia. Ostatnim pojęciem jest definicja całościowa RDI. Określa ona liczbę bezdechów, spłyceń oddechu oraz RERA występujących w przeciągu jednej godziny.
Istnieje grupa czynników ryzyka znacznie zwiększająca wystąpienie tego schorzenia. Należą do nich między innymi: otyłość (zwłaszcza związana ze znacznym powiększeniem się obwodu szyi), palenie tytoniu, picie alkoholu (w szczególności przed snem), niektóre schorzenia laryngologiczne (na przykład skrzywienie przegrody nosowej), ale również niektóre schorzenia endokrynologiczne, a także leki.
Czynniki te powodują zwężenie drogi dopływu powietrza do snu, kiedy człowiek znajduje się w pozycji leżącej, w czasie snu. Nie bez znaczenia pozostaje także wiotkość tkanek, zwłaszcza podniebienia miękkiego, które podczas snu zapadają się zwężając lub zamykając drogi oddechowe.
Jak się objawia bezdech senny?
Zespół bezdechu sennego związany jest z kilkoma grupami objawów. Pierwszą z nich stanowią objawy obserwowane w nocy, w trakcie snu. Głównym symptomem bezdechu sennego jest chrapanie, szczególnie głośne i nieregularne. Jest ono często połączone z bezdechami, a także epizodami spłycenia oddechów i RERA z towarzyszącym uczuciem duszności.
Ponadto obserwuje się nykturię, czyli oddawanie moczu w nocy. Towarzyszącymi objawami są również uczucie kołatanie serca, a także suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Drugą grupą objawów są te obserwowane w dzień, które wynikają z symptomów choroby występujących podczas snu. Należą do nich przede wszystkim uczucie zmęczenia i osłabienia, a także obniżenie koncentracji. Często obserwuje się poranne bóle głowy, a także spadek libido. W przypadku długiego czasu trwania objawów niejednokrotnie dochodzi do zaburzeń emocjonalnych.
Zespołowi obturacyjnego bezdechu sennego często towarzyszy nadwaga lub otyłość, a także nadciśnienie tętnicze lub cukrzyca.
Jak rozpoznać i leczyć zespół bezdechu sennego?
Badaniem, które pozwala na rozpoznanie zespołu bezdechu sennego jest polisomnografia. Jest to metoda diagnostyczna łącząca w sobie cztery badania elektrofizjologiczne: elektroencefalografię (EEG), elektrokardiografię (EKG), elektrookulografię (EOG) oraz elektromiografię (EMG). Dzięki temu pozwala na zarejestrowanie czynności elektrycznej mózgu, serca, gałek ocznych oraz mięśni.
Istnieje wiele sposobów leczenia zespołu bezdechu sennego. Bardzo istotna jest edukacja pacjentów, dotycząca zdrowego stylu życia, możliwych przyczyn zespołu bezdechu sennego, a także możliwości ich uniknięcia.
Bardzo istotne jest również leczenie przyczynowe, to znaczy terapia chorób, w przebiegu których dochodzi do wystąpienia zespołu bezdechu sennego (takich jak na przykład otyłość).
Leczenie samego bezdechu opiera się głównie na postępowaniu przyrządowym, bazującym na wykorzystywaniu urządzeń utrzymujących właściwe ciśnienie w drogach oddechowych. Przykładem takiego urządzenia jest na przykład CPAP.
Laserowe leczenie chrapania – Bezpieczeństwo
Zespół bezdechu sennego wbrew pozorom może być niebezpieczny i w pośredni lub nawet bezpośredni sposób zwiększać ryzyko zgonu.
Istnieje kilka mechanizmów, na drodze których dochodzi do tego stanu. Przykładem tego może być zwiększenie ryzyka wystąpienia niektórych chorób (nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca), a nawet wzrost ryzyka wypadku drogowego na skutek zaburzeń koncentracji.
Warto więc skorzystać ze skutecznego leczenia laserem erbo-yagowym.
Leczenie chrapania laserowe – Zalecenia przed zabiegiem
- pacjent nie powinien jeść ani pić 6 godzin przed zabiegiem;
- należy zażyć swoje leki;
- na 7-10 dni odstawić leki przeciwkrzepliwe (Acard, Polocard, Aspirynę, leki przeciwbólowe – Ibuprom, Ketonal, Naproxen, Diclofenac), z wyjątkiem takich jak Acenocumarol, gdzie należy zastąpić je lekami podawanymi podskórnie jak Fraxiparyna, Clexane;
- pacjent nie może posiadać stymulatora serca;
- pacjent nie może posiadać biżuterii;
- należy zgłosić uczulenia na środki znieczulające, przeciwbólowe, dezynfekcyjne.
Po zabiegu może wystąpić ból i obrzęk tkanek operowanych.
Leczenie chrapania laserowe – Zalecenia po zabiegu
- zalecamy unikanie wysiłku fizycznego, odpoczynek przez kilka dni;
- po zabiegu plastyki małżowin nosowych: unikać długotrwałego pochylania głowy przez 14 dni oraz Sulfarinol krople 3-5 razy dziennie, Rinopanteina maść 2x dziennie oraz antybiotyk przez 7 dni. Kontrola laryngologiczna za 7 dni i 14 dni;
- po zabiegu plastyki podniebienia miękkiego, języczka: unikać pokarmów ostrych, kwaśnych, bardzo gorących, bardzo zimnych, picie 2 litrów płynów dziennie przez około 14 dni, antybiotykoterapia przez 7 dni, leki przeciwbólowe, przeciwobrzękowe. Kontrola laryngologiczna za 7 dni i 14 dni;
- powrót do leków przeciwkrzepliwych jest możliwy po 14 dniach od zabiegu.
