Kaszaki – niechciane zmiany podskórne, będące przyczyną wielu kompleksów.
Czym są i skąd się biorą kaszaki?
Kaszaki są bardzo częstą przypadłością występującą wśród ludzi obu płci. Zazwyczaj pojawia się na powierzchni skóry i ma charakter łagodny. Stanowią one nie tylko defekt estetyczny, ale mogą prowadzić do powstawania powikłań. Nieleczone mogą być przyczyną poważnych stanów zapalnych.
Punktem wyjścia kaszaków są gruczoły łojowe lub torebki włosowe. Kiedy ich ujścia zostają zaczopowane przez rogowaciejące i złuszczające się komórki nabłonka, wydzielina łojowa oraz powyższe komórki nie mają możliwości wydostania się na powierzchnie skóry.
W efekcie może dochodzić do powstania torbieli wypełnionej wydzieliną łojową.
Przyczyny powstawania kaszaków są bardzo zróżnicowane. Mogą być one wynikiem nieprawidłowej pielęgnacji skóry, na przykład przez stosowanie środków kosmetycznych zawierających silikony i oleje. Również narażenie na promieniowanie ultrafioletowe pochodzące z promieniowania słonecznego poprzez opalanie, zwłaszcza u osób powyżej 60 roku życia może sprzyjać powstawaniu kaszaków.
Ponadto ryzyko ich powstania zwiększają częste, powtarzalne urazy mechaniczne takie jak otarcia, stany zapalne mieszka włosowego, a także zaburzenia funkcjonowania gruczołów łojowych.
Jak się objawiają?
Klasyczny kaszak najczęściej przybiera postać niewielkiego, podskórnego guzka. Zazwyczaj jego rozmiar nie przekracza kilku milimetrów, aczkolwiek w niektórych przypadkach mogą one osiągać wymiary nawet do kilku centymetrów. Kaszaki są zmianą bezbolesną o stosunkowo niewielkiej spoistości.
Najczęściej kaszak przybiera barwę skóry, jednakże może również występować pod postacią białawego lub żółtawego guzka. W jego części centralnej zazwyczaj widoczny jest mieszek włosowy, który można zaobserwować jako niewielką, czarną kropkę. Skóra go pokrywająca nie wykazuje żadnych zmian patologicznych.
Kaszaki zazwyczaj umiejscawiają się w okolicach obficie owłosionych, w których występuje duże zagęszczenie mieszków włosowych. Przykładowe okolice charakterystyczne dla powstawania kaszaków to skóra owłosiona głowy, kark, klatka piersiowa, plecy, twarz, brzegi powiek, wzgórek łonowy, wargi sromowe oraz moszna.
Zmiany te, jak wcześniej wspomniano, w swojej pierwotnej formie nie dają dolegliwości bólowych, jednakże w niektórych przypadkach może dojść do nadkażenia i powstania stanu zapalnego. Objawia się on bolesnością, gromadzeniem treści ropnej, zaczerwienieniem oraz nadmiernym uciepleniem zmiany.
Jak się diagnozuje?
Diagnostyka kaszaków opiera się na badaniu fizykalnym. Wymaga ono pewnego doświadczenia, gdyż konieczne jest różnicowanie tych zmian z innymi podskórnymi guzkami takimi jak włókniaki czy tłuszczaki. To, co jest charakterystyczne dla kaszaków to po pierwsze miękka konsystencja guzka, a po drugie widoczne ujście mieszka włosowego w centralnej części zmiany.
Jak się leczy kaszaki?
Podstawową kwestią, o której należy pamiętać w przypadku stwierdzenia kaszaka jest to, że pod żadnym pozorem nie należy ich samodzielnie przekłuwać. Może to bowiem prowadzić do nadkażenia zmiany i powstania powikłania pod postacią stanu zapalnego wymagającego zastosowania antybiotykoterapii.
Jest to szczególnie istotne, ponieważ w większości przypadków niepowikłane kaszaki nie wymagają żadnego leczenia i ustępują samoistnie.
Inaczej sytuacja wygląda w przypadkach, gdy kaszaki osiągają duże rozmiary. Stanowią one wtedy zarówno istotny defekt kosmetyczny jak i funkcjonalny. W tych sytuacjach konieczna jest konsultacja z chirurgiem, który kwalifikuje do odpowiedniego postępowania terapeutycznego.
Leczenie kaszaków polega na nacięciu zmiany sterylnym skalpelem, oraz dokładnym opróżnieniu torbieli kaszaka z zawartości. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, a jedyną pozostałością jest niewielka, ledwo zauważalna blizna. Zabieg wykonuje się w gabinecie chirurgicznym.
Również współczesna medycyna estetyczna oferuje możliwości pozbywania się kaszaków. Pierwszą z nich jest krioterapia, czyli leczenie poprzez oddziaływanie niskiej temperatury. Zaletą tego rodzaju zabiegu jest jego bezinwazyjność. Kaszak poddawany jest działaniu niskiej temperatury poprzez aplikację na niego ciekłego azotu. Powoduje to odmrożenie zmiany z następczym jej usunięciem.
Innym zabiegiem oferowanym przez medycynę estetyczną jest laserowe usunięcie kaszaka. Podstawowymi zaletami powyższych metod jest ich bezinwazyjność, bezbolesność, brak krwawienia oraz fakt, że nie pozostają po nich żadne blizny.
Czy można jakoś zapobiec powstawaniu kaszaków?
Niestety jak dotąd nie opracowano żadnej metody o udowodnionej skuteczności w zapobieganiu powstawania kaszaków. Jednakże istnieją sposoby, dzięki którym można zmniejszyć ryzyko powstania powyższych. Podstawą prewencji powstawania kaszaków jest dbałość o odpowiednią, regularną pielęgnację skóry, ze szczególnym naciskiem na stosowanie peelingów.
Wspomagają one złuszczanie martwego naskórka, dzięki czemu zapobiegają zaczopowaniu ujść mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych, co jest bezpośrednim mechanizmem powstawania kaszaków. Ponadto należy podkreślić ponownie, żeby w razie stwierdzenia kaszaka, pod żadnym pozorem nie przekłuwać go samodzielnie ani nie wyciskać, aby uniknąć przykrych, długogojących się i pozostawiających szpecące blizny powikłań infekcyjnych.
Kaszak
Gruczoły łojowe posiada niemal każdy ssak, w tym oczywiście człowiek. Ich zadaniem jest wydzielanie łoju, który uchodzi do mieszka włosowego i natłuszcza włosy oraz naskórek.
Łój, nazywany także sebum, posiada również funkcję ochronną, gdyż stanowi barierę antybakteryjną i przeciwgrzybiczą dla naszego organizmu, zapewniając nam tym samym prawidłowe funkcjonowanie. Jeżeli w gruczole dojdzie do zablokowania kanaliku wyprowadzającego, naturalny lubrykant jakim jest sebum zbiera się w skórze właściwej, co powoduje powstanie kaszaka.
Czym jest kaszak?
Kaszak, nazywany również torbielą łojową lub zastoinową, wygląda jak niewielki (kilkumilimetrowy) guzek. Najczęściej występuje na twarzy, głowie, karku i w miejscach intymnych, ale jest spotykany także na innych częściach ciała. Przyjmuje kolor cielisty, czasem barwę białą lub lekko żółtą, zdarza się, że widać na środku czarną kropkę – jest to mieszek włosowy.
Kaszak może być całkowicie miękki lub lekko twardy, przesuwa się delikatnie pod wpływem nacisku. Zazwyczaj nie jest niebezpieczny dla zdrowia i życia, jedynie wygląda nieestetycznie i może powodować dyskomfort w życiu codziennym.
Poza tym, w kaszak może wdać się zakażenie, wtedy wypełnia się ropą i rośnie, co przekłada się na powstawanie bólu. Dlatego w momencie zauważenia powyższych objawów, należy je stale obserwować, a w przypadku podejrzenia zakażenia niezwłocznie skontaktować się z lekarzem specjalistą, który wdroży odpowiednie metody leczenia.
Przyczyny powstawania kaszaków
Aby powstał kaszak, musi dojść do długotrwałego zablokowania ujścia gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. Zatem przyczyny mogą być różne, zarówno te zależne od nas, jak i wynikające z poszczególnych schorzeń. Najpowszechniejsze powody rozwoju kaszaków to:
-
stosowanie kosmetyków w nadmiarze lub źle dobranych (np. podkłady, tłuste kremy, preparaty zawierające sylikon),
-
brak lub niewłaściwa higiena osobista,
-
okres dojrzewania – w tym czasie gruczoły łojowe nadmiernie pracują, zatem ryzyko kaszaka znacznie rośnie,
-
defekty mieszków włosowych – powstające w wyniku otarć, ran pooperacyjnych i innych uszkodzeń skóry,
-
wady rozwojowe – zdarza się, że komórki macierzyste skóry, włosów, a nawet paznokci zostają zamknięte w komórkach innych tkanek w okresie płodowym organizmu, czyli jeszcze przed urodzeniem,
-
choroby genetyczne – pacjenci ze schorzeniami znamion podstawowych komórek oraz z chorobą Gardnera są w grupie wysokiego ryzyka rozwoju kaszaków.
Leczenie
Jeżeli mowa o małych kaszakach występujących bez powikłań, ustępują one zazwyczaj samoistnie, bez potrzeby leczenia. Co ważne, nie wolno ich przekłuwać ani stosować innych domowych metod! Takie działania często prowadzą do zakażenia i powstania stanu zapalnego, który wymaga interwencji chirurga oraz nierzadko antybiotykoterapii.
Natomiast, jeśli kaszak osiągnie duże rozmiary (wielkości orzecha włoskiego), należy skontaktować się ze specjalistą, który wskaże odpowiednie postępowanie terapeutyczne. Kaszaki można usuwać chirurgicznie lub środkami medycznymi estetycznej.
Chirurgiczne leczenie kaszaków polega na nacięciu zmiany sterylnym skalpelem i dokładnym opróżnieniu torbieli. Po zabiegu zostaje niewielka, prawie niezauważalna, blizna, ale ponieważ stosowane jest znieczulenie miejscowe, ból nie jest odczuwalny i nie stanowi dyskomfortu dla pacjenta.
Dzięki rozwojowi technologii oraz współczesnej medycynie estetycznej dostępne są również inne, nieinwazyjne możliwości pozbycia się kaszaków. Metody te nie sprawiają bólu, nie powodują krwawienia, a także nie pozostawiają blizn. Sposoby, które warto wyróżni
to:
-
krioterapia, czyli leczenie poprzez aplikację ciekłego azotu na skórę, w miejscu kaszaka, która pod wpływem jego niskiej temperatury zamraża się i odpada,
-
laseroterapia – usuwanie torbieli łojowej laserem.
Kaszak Poznań
Kaszaki usuwanie
Kaszaki to łagodne guzy, które powstają na skutek zaczopowania ujść gruczołów łojowych. Istnieje wiele dostępnych metod, które pozwalają na ich bezpiecznie usunięcie. Należą do nich: laser frakcyjny, elektrokoagulacja, kriochirurgia czy fale radiowe. Przyjrzyjmy się szczegółom zabiegów prowadzących do redukcji kaszaków w różnych partiach ciała.
Czym są kaszaki?
Kaszak jest łagodnym guzem skóry inaczej nazywanym cystą naskórkową lub torbielą łojową. Kaszaki na twarzy i w innych części ciała występują w obrębie mieszków włosowych i gruczołów łojowych oraz w wyniku zaczopowania ujść tych gruczołów. Wyglądają jak podskórne guzki i posiadają zazwyczaj kilka milimetrów.
Mają taką samą barwę jak skóra, lecz czasem są w kolorze białym lub żółtym. W części centralnej widoczny jest mieszek włosowy z charakterystyczną czarną kropką. Kaszaki najczęściej zlokalizowane są w okolicy owłosienia głowy, karku, klatki piersiowej, twarzy, wzgórka łonowego, warg sromowych czy moszny. Zmiany nie wywołują dolegliwości bólowych.
Przyczyny powstawania kaszaków
Do najczęstszych przyczyn powstawania kaszaków na twarzy należy brak lub niewłaściwa higiena osobista, źle dobrane kosmetyki, okres dojrzewania, defekty mieszków włosowych czy wady rozwojowe lub choroby genetyczne np. choroba Gardnera i schorzenia znamion podstawowych komórek.
Metody usuwania kaszaków
Dotąd najczęściej stosowaną metodą było chirurgiczne usunięcie kaszaka na twarzy, które jest wykonywane w znieczuleniu miejscowym. Zabieg jest krótki – trwa ok 20 minut i polega na wycięciu torbieli wraz z torebką.
Mniej inwazyjną metodą usuwania kaszaków, na którą coraz częściej decydują się pacjenci gabinetów medycyny estetycznej jest laser frakcyjny. Zabieg polega na emitowaniu światła w formie impulsów o mikroskopijnej średnicy.
Skóra jest dziurkowana mikroskopijnymi dziurkami, co prowadzi do szybszego wytwarzania elastyny i kolagenu, regenerując skórę i pozwalając na usunięcie kaszaka. Laser frakcyjny jest zabiegiem bezkrwawym, nieinwazyjnym i nie pozostawiającym żadnych blizn. Laseroterapia cechuje się wysoką precyzyjnością.
Drugim zabiegiem usuwania kaszaków oprócz lasera frakcyjnego jest kriochirurgia, polegająca na zamrażaniu zmiany przy użyciu ciekłego azotu. Dzięki użyciu bardzo niskiej temperatury -196,5 stopni Celsjusza dochodzi do zablokowania drobnych naczyń i zmieniona tkanka oddziela się od zdrowej skóry.
Kolejnym zabiegiem usuwania kaszaków jest elektrokoagulacja, która często jest wykorzystywana do usuwania zmian skórnych. Istotą zabiegu elektrokoagulacji jest likwidacja kaszaka za pośrednictwem prądu zmiennego o dużej częstotliwości.
Dzięki temu lekarz medycyny estetycznej może usunąć torbiel bezboleśnie. Pacjent może odczuwać jedynie niewielkie uczucie pieczenia. W niektórych przypadkach wymagane jest podanie znieczulenia w formie kremu znieczulającego.
Usuwanie kaszaka może odbyć się za pomocą fal radiowych. Zabieg polega na zjawisku radiotermolizy, czyli przyciągania płynów międzykomórkowych na powierzchnię skóry oraz podnoszeniu ciśnienia wewnątrz nieprawidłowych komórek. Prowadzi to do usunięcia zmiany i osuszenia leczonych tkanek.
