Zastrzyki do oka iniekcje doszklistkowe
Czym jest i jaką funkcję pełni ciało szkliste?
Ciało szkliste (corpus vitreum) zwane inaczej szklistką, jest galaretowatą substancją wypełniającą tylną część gałki ocznej, luźno przylegającą do siatkówki, ściślej łączącą się w okolicy rąbka zębatego, nerwu wzrokowego oraz soczewki. W przeważającej większości składa się z wody, która stanowi aż 98,5% jego składu.
Pozbawione jest komórek, a więc nie jest zdolne do samodzielnego przeprowadzania procesów metabolicznych. W związku z powyższym jest ono odżywiane przez błonę naczyniową oka. Nadaje ono kształt gałce ocznej oraz pełni funkcję ochronną względem siatkówki.
Bierze czynny udział w wytwarzaniu obrazów optycznych, a także w utrzymywaniu prawidłowego ciśnienia wewnątrzgałkowego. Ponadto łagodzi lub nawet całkowicie znosi drgania wywoływane ruchami gałki ocznej.
Czym są zastrzyki do oka iniekcje doszklistkowe?
Iniekcje doszklistkowe, czyli zastrzyki podawane do gałki ocznej oznaczają podawanie do wnętrza naszego narządu wzroku różnego rodzaju preparatów leczniczych. Procedura ta jest krótka i, wbrew pozorom, całkowicie bezbolesna, gdyż przeprowadza się ją w krótkotrwałym znieczuleniu miejscowym. W tym celu stosuje się specjalne krople do oczu zawierające środek anestetyczny.
Oczywiście przed wykonaniem iniekcji konieczna jest pełna diagnostyka okulistyczna, która ma na celu określenie ewidentnych wskazań do przeprowadzenia tej procedury. Jest to nowoczesna, a także najskuteczniejsza w obecnych czasach metoda leczenia niektórych schorzeń gałki ocznej, takich jak na przykład zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem, zakrzepu żyły środkowej siatkówki czy też retinopatii cukrzycowej.
Jakie preparaty mogą być podawane w iniekcjach doszklistkowych?
Drogą iniekcji doszklistkowej mogą być podawane różne substancje lecznicze. Pierwszą, bardzo powszechnie i chętnie stosowaną tutaj grupą są preparaty antyVEGF. Należą do nich takie preparaty jak Bewacizumab, Ranibizumab czy Aflibercept. Są to przeciwciała skierowane przeciw receptorowi czynnika wzrostu dla śródbłonka naczyń krwionośnych (VEGF-R).
Wiążąc się z tym receptorem, blokują możliwość przyłączania się do niego VEGF, dzięki czemu uniemożliwiają stymulację powstawania nowych, patologicznych naczyń krwionośnych, co z kolei stoi na podłożu wielu schorzeń powstających w obrębie gałki ocznej.
Co ciekawe, niektóre z tych preparatów (Bewacizumab, Aflibercept) podawane dożylnie w skojarzeniu z chemioterapią, są z powodzeniem stosowane w leczeniu niektórych zaawansowanych nowotworów, takich jak rak jelita grubego, rak jajnika czy od niedawna rak szyjki macicy.
Drugą grupą leków mogących być wykorzystywanych do iniekcji doszklistkowych są preparaty steroidowe. Stosowane są one przede wszystkim do leczenia różnego rodzaju stanów zapalnych toczących się wewnątrz gałki ocznej, ale także w przypadku cukrzycowego obrzęku plamki, czy też różnych stanów zakrzepowych. Jednakże ta grupa leków stosowana jest zdecydowanie rzadziej w podawaniu dogałkowym.
Jakie są wskazania do wykonywania iniekcji doszklistkowych?
Pierwszym, podstawowym wskazaniem do wykonywania iniekcji doszklistkowych jest AMD, czyli zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem.
Drugim wskazaniem do przeprowadzenia iniekcji doszklistkowych jest zakrzep żyły środkowej siatkówki. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn utraty widzenia oraz nagłego pogarszania się wzroku w krajach wysoko rozwiniętych. Najczęstszą przyczyną zamknięcia tego naczynia jest jego uszkodzenie przez choroby ogólnoustrojowe. Najważniejsze z nich to nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz miażdżyca. U osób młodszych najczęstszą przyczyną są z kolei stany zapalne naczyniówki.
Innym schorzeniem, które może być leczone za pomocą iniekcji doszklistkowych jest cukrzycowy obrzęk plamki. Jest to bardzo groźne powikłanie cukrzycy. Nieleczone, prowadzi do znacznego upośledzenia widzenia.
Zastrzyki do oka iniekcje doszklistkowe kiedy stosować?
Jeszcze innym schorzeniem będącym wskazaniem do wykonania zastrzyku dogałkowego jest neowaskularyzacja naczyniówkowa w przebiegu wysokiej krótkowzroczności. Schorzenie to polega na powstawaniu nowych, patologicznych naczyń krwionośnych w przebiegu wysokiej krótkowzroczności.
Z racji nieprawidłowej budowy ich ściany, wydostaje się z nich płyn powodując wzrost ciśnienia wewnątrz gałki ocznej oraz powstawanie obrzęku. W związku z powyższym pojawiają się takie objawy jak zniekształcenie obrazu, zamazane widzenie czy też obecność białych i szarych punktów w środku pola widzenia. Nieleczona, u większości osób spowoduje całkowitą utratę wzroku w ciągu 10 lat.
