Specjalista chirurg z wieloletnim stażem, lekarz medycyny estetycznej. Uczestnik licznych kongresów i szkoleń.
Certyfikowany lekarz medycyny estetycznej.
Trener technik Aptos, blefaroplastyki, liposukcji, zabiegów medycyny estetycznej – poleca laser tulowy. Ulubiony zabieg to plastyka powiek.
Członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Ageing
Zapalenie spojówek
Spis treści
Czym jest i skąd się bierze zapalenie spojówek?
Zapalenie spojówek (zapalenie spojówki) jest jednym z najczęstszych schorzeń dotyczących oczu. Lokalizują się w obrębie spojówki, czyli błony śluzowej powieki oka, pełniącej funkcję ochronną dla narządu wzroku. Może mieć ono różne tło, dzielone w sposób podstawowy na infekcyjne i nieinfekcyjne. Zapalenie spojówek infekcyjne powstaje na skutek zakażenia wirusowego, bakteryjnego oraz grzybiczego. Stan ten leczy okulista.
Z kolei nieinfekcyjne zapalenie spojówek może mieć etiologię alergiczną, reaktywną, autoimmunologiczną, i wiele innych. Schorzenie to bardzo często towarzyszy infekcjom zlokalizowanym w obrębie górnych dróg oddechowych.
Istnieje wiele możliwych przyczyn występowania zapalenia spojówek, w zależności od rodzaju schorzenia. W przypadku infekcyjnego zapalenia spojówek, bardzo często mamy do czynienia z zapaleniem ropnym. Bezpośrednia przyczyna tej postaci choroby jest bardzo prozaiczna. To brak należytej higieny rąk i wynikające z tego przecieranie oczu brudnymi rękami.
W ten sposób do spojówek przenoszone są różnego rodzaju bakterie, takie jak gronkowce, paciorkowce, a nawet gonokoki. Z kolei do powstania nieinfekcyjnej postaci zapalenia spojówek mogą przyczyniać się takie czynniki jak narażenie na kurz, chemikalia, promieniowanie, a także dym papierosowy. Mogą one prowadzić nie tylko do ostrego, ale także do przewlekłego zapalenia spojówek, którego rozwój może przebiegać w różnych mechanizmach.
Jakie są rodzaje zapalenia spojówek?
W zależności od czynnika wywołującego, wyodrębniono cztery podstawowe typy zapalenia spojówek. Pierwszy z nich to wirusowe zapalenie spojówek. Jest to schorzenie, które może zarówno występować samoistnie, jak i współistnieć z innymi zakażeniami o tle wirusowym. Jednym częstszych czynników etiologicznych wirusowego zapalenia spojówek jest wirus grypy.
Bardzo często wynika ona z nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny, używania tych samych ręczników czy pościeli co osoba zakażona. Przenosi się więc przez kontakt. Niejednokrotnie, oprócz charakterystycznego zaczerwienienia spojówek, obserwuje się powiększenie węzłów chłonnych okolicy szyi. Na szczęście w zdecydowanej większości przypadków jego przebieg jest łagodny i ustępuje ono samoistnie.
Drugim rodzajem tego schorzenia jest bakteryjne zapalenie spojówek. Wywoływane jest najczęściej przez bakterie takie jak gronkowce, czy paciorkowce. W tym przypadku, poza klasycznym zaczerwienieniem spojówek, bardzo typowe jest pojawienie się ropnej wydzieliny, która w bardzo nieprzyjemny sposób skleja rzęsy i powieki.
Do zakażenia dochodzi najczęściej również w przebiegu zaniedbań higienicznych i przeniesienia bakterii do spojówki poprzez brudne ręce. Jednakże do transmisji bakterii może dojść również z nosa czy zatok w przebiegu zakażeń bakteryjnych dotyczących tych narządów. Wyróżnia się dwa podtypy bakteryjnego zapalenia spojówek. Pierwszą z nich jest postać ostra, o ostrym przebiegu.
Postać tą obserwuje się głównie u dzieci. Pojawia się i rozwija w sposób nagły. Trwa zazwyczaj około dwóch tygodni. Drugim podtypem jest postać przewlekła, którą rozpoznaje się jeżeli objawy utrzymują się przez co najmniej 4 tygodnie. Bakteryjne zapalenie spojówek zawsze wymaga konsultacji z lekarzem i miejscowego leczenia antybiotykami.
Trzecim rodzajem zapalenia spojówek jest to spowodowane infekcją dwoinko rzeżączki. Pomimo, że u jego podstaw również leży infekcja bakteryjna, to jednak ze względu na swoją specyfikę klasyfikowane jest ono jako osobna jednostka. Wbrew pierwszemu mogącemu nasuwać się skojarzeniu, ta choroba nie jest przenoszona drogą płciową, a dotyczy noworodków pomiędzy 2 a 4 dniem po urodzeniu.
Do zakażenia dochodzi w trakcie porodu, kiedy bakterie przenoszone są z dróg rodnych matki chorującej na rzeżączkę (bądź będącej bezobjawową nosicielką) do spojówek dziecka. Do charakterystycznych objawów rzeżączkowego zapalenia spojówek należy nagły początek, nasilony obrzęk powiek wraz z dużą ilością ropy.
Na szczęście, w dzisiejszych czasach ten rodzaj zapalenia spojówek występuje bardzo rzadko. Wynika to z rutynowo stosowanej obecnie profilaktyki. Polega ona na zakropieniu oczu noworodka 1%roztworem azotanu srebra zaraz po urodzeniu. Procedura ta nosi nazwę zabiegu Credego.
Ostatnim, obejmującym cały szereg jednostek chorobowych, typem zapalenia spojówek jest schorzenie o etiologii nieinfekcyjnej. Do przykładowych przyczyn nieinfekcyjnego zapalenia spojówek należą reakcje alergiczne, przyczyny autoimmunologiczne, a także podrażnienie poprzez długotrwałe narażenie na promieniowanie świetlne o dużej intensywności.
Jak się objawia i jak rozpoznać zapalenie spojówek?
Objawy zapalenia spojówek można podzielić na dwie zasadnicze grupy. Pierwszą z nich są objawy podmiotowe, czyli w najprostszym tłumaczeniu to, co pacjent odczuwa. Druga zaś to objawy przedmiotowe, czyli to, co jest stwierdzane przez lekarza w trakcie badania przedmiotowego.
Do najbardziej charakterystycznych podmiotowych objawów zapalenia spojówek należą światłowstręt, a także pieczenie i świąd w obrębie oczu. Wśród objawów podmiotowych zaś obserwuje się łzawienie oczu, obrzęk, zaczerwienienie i przekrwienie spojówek, a w zapaleniach na tle bakteryjnym, również obecność ropnej wydzieliny.
Bardzo charakterystyczne dla zapalenia spojówek jest stwierdzenie tak zwanej triady irygacyjnej. Pod tą tajemniczą nazwą kryje się współistnienie łzawienia, światłowstrętu oraz zwężenia szpary powiekowej. Stwierdzenie obecności triady irygacyjnej, z dużym prawdopodobieństwem umożliwia postawienie diagnozy zapalenia spojówek.
Podstawą do podstawienia diagnozy zapalenia spojówek jest badanie okulistyczne, w tym badanie w lampie szczelinowej. Pozwalają one na stwierdzenie charakterystycznych objawów, co umożliwia rozpoznanie choroby.
W przypadku obecności wydzieliny ropnej, wskazane jest również przeprowadzenia jej badania mikrobiologicznego. Umożliwia ono jednoznaczną identyfikację patogenu, co z kolei przekłada się bezpośrednio na zwiększenie efektywności leczenia.
Jak się leczy zapalenie spojówek?
Dobór odpowiedniej metody leczenia zapalenia spojówek zależy od czynnika etiologicznego, ale też od stopnia nasilenia objawów. We wczesnych etapach choroby, w sytuacji gdzie objawy mają niewielkie nasilenie, wystarczające jest miejscowe stosowanie kropli do oczu, a niejednokrotnie nawet wykorzystywanie domowych sposobów, takich jak przemywanie naparem z rumianku.
Jednakże kluczowe jest stosowanie leczenia przyczynowego, czyli na przykład antybiotyków w bakteryjnym zapaleniu spojówek, leków przeciwalergicznych w alergicznym zapaleniu spojówek, czy steroidów w autoimmunologicznym zapaleniu spojówek.
Czas terapii oczywiście również jest uzależniony od etapu choroby i czynnika wyzwalającego i może wahać się od kilku dni nawet do kilku miesięcy w przypadku zakażenia spowodowanego atypowymi bakteriami.
Zapalenie spojówek Poznań
Jak wygląda zapalenie spojówek?
Czym jest i skąd się bierze zapalenie spojówek?
Zapalenie spojówki jest jednym z najczęstszych schorzeń dotyczących oczu. Lokalizują się w obrębie spojówki, czyli błony śluzowej powieki oka, pełniącej funkcję ochronną dla narządu wzroku. Może mieć ono różne tło, dzielone w sposób podstawowy na infekcyjne i nieinfekcyjne. Zapalenie infekcyjne powstaje na skutek zakażenia wirusowego, bakteryjnego oraz grzybiczego.
Z kolei nieinfekcyjne zapalenie spojówki może mieć etiologię alergiczną, reaktywną, autoimmunologiczną i wiele innych. Schorzenie to bardzo często towarzyszy infekcjom zlokalizowanym w obrębie górnych dróg oddechowych.
Istnieje wiele możliwych przyczyn występowania zapalenia spojówek, w zależności od rodzaju schorzenia. W przypadku infekcyjnego zapalenia spojówek, bardzo często mamy do czynienia z zapaleniem ropnym. Bezpośrednia przyczyna tej postaci choroby jest bardzo prozaiczna.
To brak należytej higieny rąk i wynikające z tego przecieranie oczu brudnymi rękami. W ten sposób do spojówek przenoszone są różnego rodzaju bakterie, takie jak gronkowce, paciorkowce, a nawet gonokoki.
Z kolei do powstania nieinfekcyjnej postaci zapalenia spojówki mogą przyczyniać się takie czynniki jak narażenie na kurz, chemikalia, promieniowanie, a także dym papierosowy. Mogą one prowadzić nie tylko do ostrego, ale także do przewlekłego zapalenia spojówek, którego rozwój może przebiegać w różnych mechanizmach.
Jak wygląda zapalenie spojówek?
W zależności od czynnika wywołującego, wyodrębniono cztery podstawowe typy zapalenia spojówek. Pierwszy z nich to wirusowe zapalenie spojówek. Jest to schorzenie, które może zarówno występować samoistnie, jak i współistnieć z innymi zakażeniami o tle wirusowym. Jednym częstszych czynników etiologicznych wirusowego zapalenia spojówek jest wirus grypy.
Bardzo często wynika ona z nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny, używania tych samych ręczników czy pościeli co osoba zakażona. Przenosi się więc przez kontakt. Niejednokrotnie, oprócz charakterystycznego zaczerwienienia spojówek, obserwuje się powiększenie węzłów chłonnych okolicy szyi. Na szczęście w zdecydowanej większości przypadków jego przebieg jest łagodny i ustępuje ono samoistnie.
Drugim rodzajem tego schorzenia jest bakteryjne zapalenie spojówek. Wywoływane jest najczęściej przez bakterie takie jak gronkowce czy paciorkowce.
W tym przypadku, poza klasycznym zaczerwienieniem spojówek, bardzo typowe jest pojawienie się ropnej wydzieliny, która w bardzo nieprzyjemny sposób skleja rzęsy i powieki. Do zakażenia dochodzi najczęściej również w przebiegu zaniedbań higienicznych i przeniesienia bakterii do spojówki poprzez brudne ręce.
Jednakże do transmisji bakterii może dojść również z nosa czy zatok w przebiegu zakażeń bakteryjnych dotyczących tych narządów. Wyróżnia się dwa podtypy bakteryjnego zapalenia spojówek. Pierwszą z nich jest postać ostra, o ostrym przebiegu. Postać tą obserwuje się głównie u dzieci. Pojawia się i rozwija w sposób nagły.
Trwa zazwyczaj około dwóch tygodni. Drugim podtypem jest postać przewlekła, którą rozpoznaje się jeżeli objawy utrzymują się przez co najmniej 4 tygodnie. Bakteryjne zapalenie spojówek zawsze wymaga konsultacji z lekarzem i miejscowego leczenia antybiotykami.
Trzecim rodzajem zapalenia spojówek jest to spowodowane infekcją dwoinko rzeżączki. Pomimo, że u jego podstaw również leży infekcja bakteryjna, to jednak ze względu na swoją specyfikę klasyfikowane jest ono jako osobna jednostka.
Wbrew pierwszemu mogącemu nasuwać się skojarzeniu, ta choroba nie jest przenoszona drogą płciową, a dotyczy noworodków pomiędzy 2 a 4 dniem po urodzeniu.
Do zakażenia dochodzi w trakcie porodu, kiedy bakterie przenoszone są z dróg rodnych matki chorującej na rzeżączkę (bądź będącej bezobjawową nosicielką) do spojówek dziecka. Do charakterystycznych objawów rzeżączkowego zapalenia spojówek należy nagły początek, nasilony obrzęk powiek wraz z dużą ilością ropy.
Na szczęście, w dzisiejszych czasach ten rodzaj zapalenia spojówek występuje bardzo rzadko. Wynika to z rutynowo stosowanej obecnie profilaktyki. Polega ona na zakropieniu oczu noworodka 1%roztworem azotanu srebra zaraz po urodzeniu. Procedura ta nosi nazwę zabiegu Credego.
Ostatnim, obejmującym cały szereg jednostek chorobowych, typem zapalenia spojówek jest schorzenie o etiologii nieinfekcyjnej. Do przykładowych przyczyn nieinfekcyjnego zapalenia spojówek należą reakcje alergiczne, przyczyny autoimmunologiczne, a także podrażnienie poprzez długotrwałe narażenie na promieniowanie świetlne o dużej intensywności.
Objawy
Objawy zapalenia spojówek można podzielić na dwie zasadnicze grupy. Pierwszą z nich są objawy podmiotowe, czyli w najprostszym tłumaczeniu to, co pacjent odczuwa. Druga zaś to objawy przedmiotowe, czyli to, co jest stwierdzane przez lekarza w trakcie badania przedmiotowego.
Do najbardziej charakterystycznych podmiotowych objawów zapalenia spojówek należą światłowstręt, a także pieczenie i świąd w obrębie oczu. Wśród objawów podmiotowych zaś obserwuje się łzawienie oczu, obrzęk, zaczerwienienie i przekrwienie spojówek, a w zapaleniach na tle bakteryjnym, również obecność ropnej wydzieliny.
Bardzo charakterystyczne dla zapalenia spojówek jest stwierdzenie tak zwanej triady irygacyjnej. Pod tą tajemniczą nazwą kryje się współistnienie łzawienia, światłowstrętu oraz zwężenia szpary powiekowej. Stwierdzenie obecności triady irygacyjnej, z dużym prawdopodobieństwem umożliwia postawienie diagnozy zapalenia spojówek.
Podstawą do podstawienia diagnozy zapalenia spojówek jest badanie okulistyczne, w tym badanie w lampie szczelinowej. Pozwalają one na stwierdzenie charakterystycznych objawów, co umożliwia rozpoznanie choroby.
W przypadku obecności wydzieliny ropnej, wskazane jest również przeprowadzenia jej badania mikrobiologicznego. Umożliwia ono jednoznaczną identyfikację patogenu, co z kolei przekłada się bezpośrednio na zwiększenie efektywności leczenia. Leczeniem zajmuje się okulista.
Jak wygląda zapalenie spojówek
Spuchnięte powieki
Opuchnięte powieki to dolegliwość, która może mieć wiele przyczyn takich jak: podłoże alergiczne, cukrzyca, zapalenie zatok czy półpasiec oczny. W artykule poznamy najczęstsze przyczyny tej dolegliwości i sposoby leczenia.
Opuchnięte powieki przyczyny?
Jedną z przyczyn opuchniętych powiek może być czyrak na oku, czyli stan zapalny mieszków włosowych brwi, za który odpowiada zakażenie bakteryjne z grupy gronkowców. Towarzyszy temu wysięk ropy z oka, gorączka czy dreszcze. To schorzenie leczy się u okulisty za pomocą antybiotykoterapii. Jakie są inne opuchnięte powieki przyczyny? Należy do nich półpasiec oczny – choroba o podłożu wirusowym.
Półpasiec oczny jest wywoływany przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca (VZV) na skutek osłabienia odporności. Ta choroba objawia się występowaniem grudki przy oku, która przekształca się w pęcherzyk i krostę. Pacjent boryka się wówczas z pieczeniem oczu czy nadwrażliwością zmienionej skóry.
Opuchnięte powieki górne mogą być wynikiem jęczmienia i gradówki. Jęczmień na oku to częste schorzenie, z którym przychodzą pacjenci do okulisty Poznań. Jęczmień jest wywołany przez bakterie z grupy gronkowców, a objawem choroby jest obrzęk oraz zaczerwienienie powieki. Jęczmieniowi może towarzyszyć ropa. Przyczyną jęczmienia są: niewyrównana cukrzyca czy inne choroby obniżające odporność. W przypadku jęczmienia należy rozpocząć leczenie w gabinecie okulistycznym.
Gradówka także powoduje opuchliznę powiek, a jej przyczyną jest blokada ujścia gruczołu. W efekcie schorzenie objawia się występowaniem żółtego guzka i przekrwieniem spojówki. Gradówkę trzeba natychmiast skonsultować z okulistą Poznań. Opuchnięte powieki mogą być wywołane także przez zapalenie brzegów powiek. Jest to schorzenie wywołane przez zakażenie bakteryjne, czyli gronkowce i łojotok. Inne opuchnięte powieki przyczyny?
Obrzęk powiek często towarzyszy zapaleniu spojówek. Jej przyczyną mogą być czynniki fizyczne takie jak: światło słoneczne i wiatr, zakażenie bakteryjne czy też choroby autoimmunologiczne jak: zespół Sjogrena, zespół Stevensa-Johnsona. Za obrzęk oczu odpowiadają często alergie oczu, będąc wynikiem reakcji miejscowej w wyniku ukąszeniu przez owady, aplikacją nieodpowiedniego kosmetyku czy też działaniem pyłków traw.
Spuchnięte powieki – Leczenie w gabinecie okulistycznym
Opuchnięte powieki leczy się u okulisty po postawieniu fachowej diagnozy. Najczęściej skutecznym remedium są krople do oczu, które prowadzą do nawilżenia oka, przyczyniając się do jego regeneracji. Okulista Poznań często przepisuje maść na opuchnięte powieki bez recepty lub krople do oczu na zespół suchego oka czy czerwone oko. Krople do oczu redukują pieczenie oka. Jakie są sposoby na opuchnięte powieki?
Zaliczamy do nich domowe sposoby na obrzęk powiek, które można stosować w przypadku, gdy dolegliwości nie są zbyt nasilone. Zamiast krople do oczu czy maści na opuchnięte powieki bez recepty stosujemy okłady z ogórka lub herbaty czy też przykładanie kostek lodu. Inne sposoby na opuchnięte powieki to okłady z rumianku, który wykazuje właściwości antybakteryjne, antyseptyczne i ściągające.
Działa łagodząco, przeciwbólowo i przyspiesza gojenie się zmian. W okresie letnim warto sięgnąć po świeże ogórki, których plasterki można nakładać na powieki. Nie można zapominać o prawidłowej diecie, która jest zdrowa i nie zawiera nadmiernej ilości soli. Należy wyrzucić ze swojego menu fast foody i niezdrowe przekąski. Należy uważać na kosmetyki i odrzucić te, które nas uczulają.
Spuchnięte powieki Poznań
Zapalenie rogówki
Czym jest i skąd się bierze zapalenie rogówki?
Zapalenie rogówki jest schorzeniem polegającym na wystąpienia stanu zapalnego tej części gałki ocznej, wywołanego najczęściej przez działanie różnego rodzaju drobnoustrojów chorobotwórczych. Jednakże mogą być one również wywołane poprzez wystąpienie jakiegoś antygenu wywołującego reakcję alergiczną, bądź też poprzez uszkodzenie unerwienia rogówki.
Podstawowym patomechanizmem tego schorzenia jest powstawanie nacieków zapalnych, które powodują zmętnienie rogówki i związane z nim zaburzenia widzenia.
Do najczęstszych przyczyn zapalenia rogówki należą przerwanie ciągłości jej nabłonka, noszenie soczewek kontaktowych, zaburzenia w wydzielaniu oraz składzie tak zwanego filmu łzowego, stosowanie zakażonych leków okulistycznych, niedomykalność powiek, a także wszelkiego rodzaju ogólnoustrojowe niedobory odporności.
Jakie są rodzaje zapalenia rogówki?
Istnieją różne podziały zapalenia rogówki w zależności od przyjętego kryterium. Pierwszym podziałem jest ten uwzględniający obecność uszkodzenia tkanki nabłonkowej. Według niego wyróżnia się zapalenie wrzodziejące oraz niewrzodziejące.
Inny podział bierze pod uwagę kryterium czynnika etiologicznego. Według tej klasyfikacji wyróżnia się bakteryjne zapalenie rogówki (85 % przypadków), wirusowe zapalenie rogówki (10 %), grzybicze zapalenie rogówki (2 %), pierwotniakowe zapalenie rogówki (1 %), a także tak zwane głębokie zapalenie rogówki w niektórych zakażeniach bakteryjnych oraz porażenne zapalenie rogówki z częstym współwystępowaniem soczewkowatym ubytkiem nabłonka, występujące na przykład w porażeniu nerwu twarzowego.
Jak się objawia zapalenie rogówki?
Podstawowe objawy zapalenia rogówki t ból i zaczerwienienie w obrębie oka. Często występuje jego zaczerwienienie ze współistnieniem obrzęku powiek. Niejednokrotnie pojawia się też śluzowo-ropna wydzielina w worku spojówkowym. Bardzo charakterystyczne jest zmętnienie rogówki wraz z pojawieniem się w jej obrębie rogówki białej lub szarej plamy.
Nieleczony proces zapalny może spowodować nieodwracalne niszczenie miąższu rogówki skutkujące zmniejszeniem jej grubości, co w skrajnych przypadkach może spowodować nawet jej pęknięcie. W zaawansowanych przypadkach może nawet dojść do pojawienia się wydzieliny ropnej w obrębie przedniej komory oka, a także unaczynienie oraz zanik przezroczystości rogówki.
Jak zdiagnozować zapalenie rogówki?
Samo rozpoznanie zapalenia rogówki nie jest szczególnie problematyczne, ponieważ obraz kliniczny tego schorzenia jest bardzo charakterystyczny. Jednakże niejednokrotnie trudno jest na jego podstawie ustalić przyczynę wystąpienia choroby, co jest konieczne do włączenia właściwego leczenia przyczynowego.
Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu uwzględniające dolegliwości, agresywność przebiegu stanu zapalnego, występowania schorzeń współistniejących, a także okoliczności towarzyszących powstaniu stanu zapalnego.
Podstawowym badaniem dodatkowym umożliwiającym ustalenie etiologii zapalenia rogówki jest badanie mikrobiologiczne, pozwalające z całą pewnością potwierdzić tło bakteryjne, grzybicze lub pierwotniakowe. Pomocne bywa również wykonanie preparatu bezpośredniego z zeskrobin pobranych bezpośrednio z rogówki. Dodatkowymi badaniami wspomagającymi proces diagnostyczny, a co za tym idzie terapeutyczny to między innymi optyczna tomografia koherentna, mikroskopia konfokalna, ultrasonografia, czy też badanie biomikroskopem.
Jak się leczy zapalenie rogówki?
Bardzo ważne jest, by po zaobserwowaniu u siebie objawów budzących podejrzenie zapalenia rogówki, jak najszybciej skonsultować się z okulistą. Jako postępowanie doraźne mające na celu zmniejszenie intensywności objawów, dobrze sprawdza się zastosowanie ciemnych okularów do czasu wizyty u specjalisty. Nie należy jednak jej odwlekać.
Leczenie zachowawcze zapalenia rogówki może obejmować zarówno postępowanie miejscowe jak i ogólnoustrojowe. Konieczne jest zastosowanie leków adekwatnych do przyczyny (chemioterapeutyki przeciwbakteryjne, leki przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i przeciwpierwotniakowe). Jeżeli leczenie empiryczne nie przynosi oczekiwanego rezultatu, konieczne jest wykonanie posiewu z antybiogramem i leczenie celowane w zależności od wyników powyższych badań.
Jeżeli zapaleniu towarzyszy reakcja immunologiczna, konieczne jest dodatkowe zastosowanie preparatów steroidowych. Z kolei w przypadku wystąpienia odczynu z ciała rzęskowego, nieodzowne staje się zastosowanie leków rozszerzających źrenicę.
W ciężkich, zaawansowanych przypadkach jedynym ratunkiem może okazać się przeszczepienie rogówki, zarówno w trybie planowym jak i ostrym (natychmiastowym), w zależności od wskazań, stanu pacjenta oraz przebiegu i zaawansowania choroby.
Należy pamiętać, iż po zakończeniu leczenia zapalenia rogówki konieczne są regularne kontrole okulistyczne. Ważne, by być wyczulonym na jakiekolwiek objawy oczne zwłaszcza w przypadku stanów wiążących się z osłabieniem organizmu i jego odporności, gdyż mogą one świadczyć o nawrocie zapalenia rogówki.
Jak się zabezpieczyć przed wystąpieniem zapalenia rogówki?
Podstawą profilaktyki zapalenia rogówki jest dbanie o odpowiednią higienę rąk, dzięki czemu zmniejszamy ryzyko przeniesienie drobnoustrojów do oczu poprzez potarcie brudnymi rękami. W przypadku noszenia soczewek kontaktowych, konieczne jest stosowanie odpowiednich płynów pielęgnacyjnych zgodnie z zaleceniami lekarza.
Konieczne również jest noszenie specjalnych okularów ochronnych w przypadku wykonywania prac związanych z tworzeniem się pyłów i odłamków mogących wywoływać mechaniczny uraz rogówki.
Zapalenie rogówki Poznań
