Owrzodzenia podudzi
Owrzodzenia podudzi
Czym jest owrzodzenie i jak ono powstaje?
Owrzodzenie, zwane inaczej wrzodem jest wykwitem skórnym o charakterze wtórnym. Przejawia się ono obecnością otwartej, zazwyczaj trudno gojącej się rany występujące w obrębie skóry. Do powstania owrzodzenia może dojść zarówno po zadziałaniu bodźca zewnętrznego w postaci urazu, jak i na drodze endogennej.
W obu przypadkach, pierwszym elementem powstania owrzodzenia jest uszkodzenie tkanek, które skutkuje rozpoczęciem kaskady procesów zapalnych prowadzących do martwicy tkankowej. Dzieje się tak w przypadku występowania pewnych czynników predysponujących (owrzodzenia rzadko powstają w zdrowym organizmie i zupełnie zdrowej tkance).
W przebiegu wyżej opisanych procesów dochodzi do przerwania ciągłości naskórka, uszkodzenia tkanki nabłonkowej, a czasem nawet skóry właściwej. Cechą charakterystyczną owrzodzenia jest to, że proces gojenia jest powolny, utrudniony, i najczęściej przebiega z wytworzeniem blizny.
Owrzodzenia podudzi – Jakie są przyczyny?
Podstawową przyczyną tworzenia się owrzodzeń jest współistnienie schorzeń wpływających negatywnie na prawidłowe odżywienie, gojenie się i regenerację tkanek z czynnikiem wyzwalającym. Podstawowymi schorzeniami wiążącymi się z podwyższoną tendencją do powstawania owrzodzeń są cukrzyca, niektóre choroby nerwów obwodowych, a także choroby związane z upośledzeniem prawidłowego funkcjonowania naczyń obwodowych, zarówno tętniczych, jak i żylnych.
Czynnikiem ryzyka powstawania owrzodzeń jest również przewlekłe zakażenie metycylinoopornymi szczepami gronkowca złocistego. Z kolei podstawowymi bodźcami będącymi czynnikami wyzwalającymi powstanie owrzodzenia są urazy (mechaniczne, termiczne, chemiczne), niedotlenie, niedokrwienie (zarówno ostre jak i przewlekłe).
Ozonoterapia w leczeniu żylaków podudzi
Ozon, zwany inaczej trójtlenek lub tlenem pachnącym, jest odmianą alotropową tlenu, która charakteryzuje się trójatomową budową cząsteczki tlenu. Różni się tym samym od cząsteczki klasycznego tlenu, która jest zbudowana z dwóch atomów tego gazu. W przyrodzie występuje w warstwie atmosfery zwanej stratosferą, tworząc warstwę ozonową chroniącą powierzchnię Ziemi przed promieniowaniem ultrafioletowym pochodzącym ze Słońca.
Jest to gaz o niebieskim zabarwieniu, o gęstości większej od powietrza i przyjemnym, świeżym zapachu. Powstaje na skutek wyładowań elektrycznych, jakie mają miejsce na przykład podczas burzy. W przeciwieństwie od klasycznego tlenu (ditlenu) jest gazem niepalnym, jednak tak jak on ma zdolność podtrzymywania spalania.
Gaz ten jest dobrze rozpuszczalny w wodzie i termicznie nietrwały. W temperaturze pokojowej rozpada się do ditlenu. W formie ciekłej ma silne właściwości wybuchowe. Jest to gaz znajdujący szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach życia. Dzięki swoim właściwościom bakteriobójczym wykorzystywany jest między innymi do wyjaławiania wody, pomieszczeń, wnętrz samochodów. Jest on jednym
z najsilniejszych znanych środków odkażających.
Ozon ma silne działanie uszkadzające komórki i tkanki. Uszkodzenie komórek ma miejsce na wielu płaszczyznach. Jest to gaz drażniący, który w pierwszej kolejności prowadzi do degradacji błon komórkowych. Następnie, po dostaniu się ozonu do wnętrza komórki powoduje hamowanie działania wielu enzymów wewnątrzkomórkowych, w rezultacie czego z kolei dochodzi do zahamowania procesu oddychania komórkowego.
Ozonu nie wolno tylko wdychać! Inne drogi poda
Objawy zatrucia ozonem mogą być różnorodne, w zależności od stężenia ozonu, na które nastąpiła ekspozycja. Przy niskich stężeniach ozonu dominują drapanie w gardle, kaszel, bóle głowy oraz senność. Wysokie stężenia są dużo bardziej niebezpieczne i mogą prowadzić do zwyżek ciśnienia tętniczego, obrzęku płuc, a nawet do zgonu. Jednakże umiejętne dozowanie ozonu umożliwia jego bezpieczne zastosowanie i wykorzystanie w wielu dziedzinach medycyny.
Z uwagi na silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwpierwotniakowe oraz inaktywujące wirusy, ozon znajduje szerokie zastosowanie w medycynie. Z racji na większą ilość atomów tlenu oraz drażniące działanie, powoduje miejscowe rozszerzenie naczyń krwionośnych włosowatych, a co za tym idzie poprawia miejscowe ukrwienie i utlenowanie tkanki.
Powoduje to również polepszenie jej odżywienia. W rezultacie dochodzi do pobudzenia procesów regeneracyjnych w obrębie skóry, oraz w obrębie tkanki łącznej poprzez aktywację fibroblastów skutkującą zwiększoną produkcją włókien kolagenowych i elastynowych. Wspomaga procesy gojenia się owrzodzeń oraz wytwarzania blizn.
Ozonoterapia jest bardzo dobrym wyborem podczas leczenia owrzodzeń podudzi. Jest to możliwe dzięki oddziaływaniu polegającym na poprawie utlenowania i odżywienia tkanek obwodowych. Z kolei poprzez działanie opisywane w poprzednim akapicie, ozonoterapia jest chętnie wykorzystywana jako wspomaganie gojenia się owrzodzeń podudzi o różnej etiologii (na przykład w przebiegu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej czy angiopatiach cukrzycowych), nawet w bardzo zaawansowanym stadium.
Z kolei dzięki działaniu antyseptycznemu, eliminującemu bakterie, grzyby, pierwotniaki, a także hamowaniu namnażania się wirusów, ozonoterapia dodatkowo zabezpiecza owrzodzenia przed ryzykiem nadkażenia o różnorodnej etiologii oraz powikłań z tym związanych.
