Bielactwo – częsta dolegliwość
Bielactwo to choroba charakteryzująca się występowaniem plan bielaczych w różnych częściach skóry. Chorobę można leczyć farmakologicznie lub z pomocą zabiegów tj. laser excimerowy czy ledoterapia.
Czym jest bielactwo i jakie są jego rodzaje?
Bielactwo to przewlekła dermatoza, która dotyczy od 0,5 do 2% populacji. Choroba występuje u kobiet i mężczyzn oraz charakteryzuje się występowaniem plam odbarwieniowych, które są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.
Istnieją różne podziały, za pomocą których możemy sklasyfikować bielactwo. Podstawowy podział obejmuje klasyfikację w zależności od czasu wystąpienia choroby. Możemy mówić tutaj o bielactwie wrodzonym lub nabytym. Inny podział bielactwa uwzględnia miejsce występowania zmian barwnikowych. W tej klasyfikacji wyróżnia się tak zwane bielactwo niesegmentalne i segmentalne.
Bielactwo niesegmentalne dotyczy około 90% przypadków i cechuje się występowaniem zmian po obu stronach ciała. Wyróżniamy wiele rodzajów bielactwa niesegmentalnego, które najczęściej występują u dorosłych. Bielactwo segmentalne najczęściej jest diagnozowane u dzieci. Ten typ bielactwa cechuje się nagłym początkiem, szybkim postępem, po którym następuje stabilizacja choroby.
W zależności od przyczyny bielactwa wyróżniamy bielactwo nabyte i bielactwo wrodzone.
Bielactwo – przyczyny
Jest to choroba o złożonej i nie w pełni poznanej etiologii. Za przyczynę bielactwa uznaje się utratę melanocytów, czyli komórek skóry odpowiedzialnych za produkcję melaniny (barwnik odpowiedzialny za kolor skóry i włosów). Jedna z teorii głosi, że podłoże utraty melanocytów stanowią zaburzenia immunologiczne, czego potwierdzeniem może być współwystępowanie bielactwa z chorobami autoimmunologicznymi tj.: choroba Hashimoto, zaburzenia narządu wzroku, choroba Addisona, choroba Graves-Basedova, cukrzyca typu I, łuszczyca czy też choroby zapalne jelit.
Bielactwo nie ma do końca poznanej przyczyny, ale możemy wyodrębnić kilka czynników, mających wpływ na powstanie choroby. Bez wątpienia są to czynniki genetyczne, immunologiczne, środowiskowe, stres. Czynnikami sprzyjającymi są także niektóre choroby tj. nadczynność tarczycy, łysienie plackowate, niedokrwistość złośliwa, a także zaburzenia unerwienia. Ponadto zaobserwowano, iż zdecydowanie większą podatność na zachorowanie na bielactwo przypisuje się ludziom z ciemniejszą karnacją. Bardzo dużą rolę przypisuje się mechanizmom autoimmunologicznym oraz wynikającej z ich obecności różnorodnych przeciwciał.
Bielactwo – objawy
Bielactwo to zespół charakterystycznych objawów, które można łatwo rozpoznać. Dermatoza cechuje się powstawaniem plam odbarwieniowych na powierzchni skóry, które są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry. Plamy są w kremowym kolorze i początkowo są częściowo odbarwione, z czasem całkowicie się wybielają. Choroba może zaczynać się od małych plamek, które z czasem zwiększają się i mogą przybierać różne kształty. Zazwyczaj plamy te występują symetrycznie po obu stronach ciała.
Plamy bielacze występują w różnych partiach ciała – na głowie i szyi, na grzbietach rąk i stóp, w okolicy ust i nosa, w obrębie narządów płciowych czy brodawek sutkowych. Bielactwo jako nabyte schorzenie pigmentacji skóry w 50% przypadków występuje u pacjentów między 10 a 30 rokiem życia. U osób poniżej 10 r.ż. występuje tylko w 25% przypadków.
Często bielactwu towarzyszy przedwczesne siwienie włosów, bywa też spotykane łysienie plackowate jedna z chorób autoimmunologicznych, lub inne choroby skóry np. toczeń rumieiowaty.
Metody leczenia bielactwa
W razie podejrzenia bielactwa, należy skonsultować się z dermatologiem w celu potwierdzenia diagnozy. Początkowo stosuje się leczenie farmakologiczne w oparciu o preparaty glikokortykosteroidowe, leki immunosupresyjne i przeciwzapalne oraz analogi witaminy D. Inną formą leczenia bielactwa, która przynosi pożądane rezultaty, jest terapia z udziałem lasera excimerowego i ledoterapii. Laser excimerowy emituje monochromatyczną wiązkę promieniowania UVB o długości fali 308 nm. Laser działa tylko na chorobowo zmienione obszary skóry, a światło lasera pobudza repigmentację oraz wykazuje działanie przeciwzapalne. Rekomenduje się stosowanie zabiegów lasera excimerowego na bielactwo dwa razy w tygodniu przez minimum 3 miesiące.
Medycyna estetyczna w leczeniu bielactwa – Poznań
W gabinetach medycyny estetycznej dostępne są inne zabiegi na bielactwo poza laserem excimerowym. Należy do nich ledoterapia, czyli zastosowanie LED – ów medycznych. Ledoterapia polega na oddziaływaniu na tkanki światłem o określonej długości fali. Podczas zabiegu na bielactwo w Poznaniu światło wnika głęboko w skórę, bez przegrzania tkanek, co uruchamia procesy biologiczne i chemiczne w skórze. Fotoreceptory absorbują światło. Podczas zabiegu lekarz naświetla chorobowo zmienione miejsca światłem emitowanym przez diody LED przez kilkanaście minut. Procedura leczenia bielactwa w Poznaniu jest bezbolesna i komfortowa dla pacjenta. Efektem zabiegu jest zwiększenie podziałów komórkowych i co za tym idzie regeneracja skóry. Inne skutki zabiegu to: poprawa ukrwienia i odżywienia skóry oraz zwiększenie produkcji melaniny oraz uruchomienie ponownej pigmentacji skóry.
Leczenie bielactwa w Poznaniu w gabinecie Kaszaki – kaszak, torbiel skórnamedycyny estetycznej zapewnia zadowalające efekty potwierdzone badaniami naukowymi.
Piśmiennictwo:
- Putynkowska, M. Czubek, Bielactwo. Etiopatogeneza, obraz kliniczny oraz współczesne możliwości terapeutyczne,[w:] Kosmetologia Estetyczna, 5/2018.
