Zwyrodnienie stawów
Czym jest choroba zwyrodnieniowa stawów?
Choroba zwyrodnieniowa stawów, zwana inaczej artrozą jest to niezapalna choroba charakteryzująca się zwyrodnieniem w obrębie tkanki chrzęstnej oraz tkanek okołostawowych. Schorzenie to charakteryzuje powolny, aczkolwiek stale postępujący przebieg. Zwyrodnienie jest obecnie najczęstszą ze wszystkich znanych chorób dotyczących stawów. W większości przypadków zaczyna się ona objawiać po ukończeniu 65 roku życia, jednakże jej początek szacuje się na okolice 30 roku życia. Wśród zmian degeneracyjnych występujących w obrębie stawów wyróżnia się pierwotne oraz wtórne uszkodzenia.
Zwyrodnienie stawów – Jak powstaje i jakie są przyczyny ?
Istnieje wiele możliwych przyczyn wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów, jednakże wszystko zależy od jej postaci. W przypadku pierwotnego zwyrodnienia stawów, bezpośrednia przyczyna pozostaje nieznana, jednak wyodrębniono kilka czynników ryzyka, które niewątpliwie wpływają na jej powstanie. Najważniejsze z nich obejmują pewne skłonności genetyczne oraz wiek.
Natomiast wtórne zmiany zwyrodnieniowe stawów najczęściej są następstwem doznanych w przeszłości urazów, a także różnego rodzaju schorzeń dotykających stawów, takich jak na przykład choroby reumatoidalne (na przykład reumatoidalne zapalenie stawów).
Swoistym punktem zapalnym rozpoczynającym rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów jest uszkodzenie tkanki chrzęstnej pokrywającej powierzchni stawowe. W wyniku tego uszkodzenia dochodzi do odsłonięcia włókien elastynowych i kolagenowych, co powoduje powolną, stopniową degenerację tkanki chrzęstnej stawowej.
Procesy te prowadzą w rezultacie do praktycznie całkowitego zaniku chrząstki stawowej, miejscowej martwicy skutkującej wytwarzaniem się torbielek okołostawowych oraz tak zwanych osteofitów, czyli inaczej wyrośli kostnych.
Jak objawia się choroba zwyrodnieniowa stawów?
Podstawowymi objawami choroby zwyrodnieniowej stawów są dolegliwości bólowe. Są to także symptomy, których wystąpienie obserwuje się najwcześniej. Oczywiście nasilenie ich intensywności, a także współistnienie innych symptomów zależy od wielu czynników,
a przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby oraz lokalizacji.
Na wczesnym etapie choroby dominuje tak zwana bolesna sztywność stawów, czyli inaczej mówiąc dolegliwości bólowe przy próbie wykonania ruchu w danym stawie. Ponadto występuje znaczna męczliwość stawów, która również objawia się bólem. Również nadmierne obciążenie stawu prowadzi do wystąpienia dolegliwości bólowych. Typowe jest również promieniowanie bólu do innych stawów.
Przykładowo w chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego mogą wystąpić dolegliwości bólowe stawu kolanowego. W pośrednim etapie choroby charakter dolegliwości bólowych ulega zmianie. Obserwuje się ich przewlekłość i pojawianie się głównie w nocy. Ponadto najczęściej nie ograniczają się one do stawów i obejmują także mięśnie.
Oprócz tego charakterystyczne dla tego okresu choroby zwyrodnieniowej stawów jest przewlekłe upośledzenie ruchomości w zakresie stawów dotkniętych zmianami degeneracyjnymi, a także wrażliwość na zmiany pogody, czyli tak zwana meteoropatia. Zaawansowany etap choroby zwyrodnieniowej stawów z kolei charakteryzuje się widocznymi zmianami i deformacjami stawów, między innymi pogrubieniem ich obrysów.
W tym okresie struktura stawu jest bardzo niestabilna i łatwo może dojść do jego uszkodzenia. Upośledzenie ruchomości na tym etapie jest tak duże, iż wtórnie do niego często występują zaniki mięśniowe, oraz przykurcze w stawach.
Jaki jest przebieg naturalny choroby zwyrodnieniowej stawów?
W klasycznym przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów można wyodrębnić trzy podstawowe etapy. Pierwszym z nich jest okres, w którym choroba zwyrodnieniowa stawów przebiega w sposób bezobjawowy. Następnie dochodzi do wykształcenia tak zwanej aktywnej artrozy. W tym etapie choroby zwyrodnieniowej stawów dochodzi do powstania odczynu zapalnego, któremu towarzyszą ostre dolegliwości bólowe w obrębie zaatakowanych chorobą stawów.
Ostatnim etapem jest tak zwana klinicznie jawna choroba zwyrodnieniowa stawów. Ten okres występuje w momencie, gdy dochodzi już do jawnej degeneracji chrząstek stawowych, czego rezultatem jest utrzymywanie się przewlekłych dolegliwości bólowych,
a niejednokrotnie, przy mocnym zaawansowaniu zmian, nawet zaburzenie ruchomości w zakresie stawów.
Zwyrodnienie stawów – Jak się leczy ?
Optymalne leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów obejmuje kilka podstawowych aspektów, do których należy zahamowanie bądź przynajmniej spowolnienie rozwoju zmian degeneracyjnych w stawach, zmniejszenie lub wręcz wyeliminowanie dolegliwości bólowych oraz utrzymanie ruchomości w stawach.
W tym celu stosuje się przede wszystkim leczenie farmakologiczne (leki przeciwbólowe i przeciwzapalne) oraz zabiegi fizjoterapeutyczne.
W przypadkach bardzo zaawansowanych w niektórych stawach można zastosować leczenie operacyjne poprzez wszczepienie endoprotezy. Jednakże współczesna medycyna estetyczna również znajduje zastosowanie w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów.
Skuteczna jest fizykoterapia w tym masaż.
Miejsce medycyny estetycznej w leczeniu zwyrodnienia stawów
Metodą bardzo dobrze sprawdzającą się w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów jest zastosowanie LEDów medycznych. Ledoterapia jest metodą terapeutyczną wykorzystującą oddziaływania światła widzialnego na organizm. Jego mechanizm opiera się na zamiany energii świetlnej w energię biologiczną.
Dzięki temu dochodzi do pobudzenia aktywnych komórek tkanki chrzęstnej zwanych fibroblastami do produkcji kolagenu i elastyny. Jednym z rezultatów wyżej wymienionych procesów jest wspomaganie regeneracji uszkodzonej tkanki chrzęstnej, a co za tym idzie przeciwdziałanie podstawowemu mechanizmowi prowadzącego do degeneracji chrząstki. Jest to metoda bezbolesna, charakteryzująca się wysokim poziomem bezpieczeństwa i niskim ryzykiem powikłań.
Jednakże istnieje kilka przeciwwskazań do zastosowania tej metody. Jego przeprowadzania nie zaleca się u osób z opalenizną, a także stosujących leki zawierające beta-karoten. U tych pacjentów skóra charakteryzuje się zwiększoną wrażliwością i większe jest ryzyko powikłań zabiegu. Oczywiście przekonywanie tej procedury jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią.
Nie zaleca się też jego wykonywania u osób cierpiących na cukrzycę, poważne przewlekłe schorzenia układu sercowo-naczyniowego, u pacjentów ze zdiagnozowanymi aktywnymi chorobami o podłożu autoimmunologicznym, nowotworami, a także chorobami układu wewnątrzwydzielniczego (dotyczącymi między innymi tarczycy, nadnerczy, gonad, czy przysadki mózgowej).
Ponadto LEDoterapii nie wykonuje się u osób z aktywnymi zmianami zapalnymi i zakażeniami, zwłaszcza w obrębie skóry. Przeciwwskazany jest również u pacjentów stosujących przewlekle leki modulujące funkcjonowanie układu krzepnięcia (na przykład wszelkiego rodzaju leki przeciwzakrzepowe).
