Sclerosafe
Co to jest?
ScleroSafeTM – Nowe, innowacyjne, bardzo skuteczne rozwiązanie do leczenia żylaków nóg poprzez jednoczasową aspirację krwi oraz podanie leku obliterującego chore naczynie.
Choroba żylakowa dotyczy 25% dorosłych osób w Polsce. Do tej pory stosowano metody leczenia będące najczęściej bolesne i wymagające znieczulenia ogólnego lub przewodowego – operacyjne usuwanie żylaków. Wiązało się to z pobytem na oddziale szpitalnym i, co najważniejsze, z długą rekonwalescencją uniemożliwiającą szybki powrót do codziennej aktywności.
ScleroSafe TM to urządzenie pozwalające szybko, bezpiecznie i bezboleśnie leczyć żylaki kończyn dolnych z krótkim okresem rekonwalescencji.
Jak to działa
Zabieg z użyciem ScleroSafeTM można wykonywać ambulatoryjnie w ciągu zaledwie kilku minut. Cewnik ScleroSafeTM przy pomocy giętkiego prowadnika wprowadza się do zmienionej chorobowo żyły z pojedynczego mikronakłucia igłą. Następnie zostaje do niego podłączona dwutłokowa strzykawka (DUAL PROCEDURE SYRINGE), przez którą jednocześnie odsysana jest krew z żyły i podawany preparat obliteracyjny w formie piany.
Wciśnięcie jednego tłoka podwójnej strzykawki DPS powoduje automatyczne, synergistyczne uruchomienie drugiego tłoka w odwrotnym kierunku.
Skonfigurowana proporcja wielkości strzykawek 1:2 umożliwia odessanie większej ilości krwi niż podanie sklerotyzującej piany.
Unikalna jest tu nie tylko dwutłokowa (opatentowana) strzykawka, ale również cewnik, w którym przez jeden kanalik odsysana jest krew, a przez drugi podawany sklerozant.
Sclerosafe korzyści
- Zabieg kilkuminutowy
- Zabieg bezbolesny lub prawie bezbolesny (bez konieczności znieczulenia)
- Podanie mniejszej dawki sklerozantu
- Rezultaty widoczne natychmiast
- Powikłania minimalne
- Opieka po zabiegu obejmuje kompresjoterapię wg zaleceń lekarza
ScleroSafe TM wskazania:
- niewydolności żyły odpiszczelowej z refluksem,
- niewydolności żyły odstrzałkowej,
- niewydolności perforatorów żylnych kończyn dolnych,
- żylaków kończyn dolnych;
Sclerosafe dlaczego?
Skleroterapia żyły odpiszczelowej, żyły odstrzałkowej lub żylaków pni bocznych oraz dopływów jest jedną z najpowszechniej stosowanych metod w leczeniu żylaków. Obecnie stosuje się sklerozant w formie płynnej lub w formie piany. Jeszcze 8 czy 10 lat temu skleroterapia wykorzystywana była przede wszystkim w leczeniu jedynie małych żył i tak zwanych pajączków.
Podejście to zmieniło się i dzisiaj jest stosowana w leczeniu całego układu żył powierzchownych, w tym żyły odpiszczelowej. Podstawową zasadą jest wywołanie poprzez środek obliterujący przewlekłego stanu zapalnego w świetle żyły, co z kolei powoduje powstanie zakrzepu i po jakimś czasie dochodzi do jej zarastanie w wyniku procesu włóknienia.
Ryzyko i działania uboczne są następujące: im więcej krwi znajdującej się w świetle naczynia wejdzie w reakcję ze sklerozantem, tym większy zakrzep może się wytworzyć. Zakrzep może przemieścić się do naczyń płucnych przez prawą komorę serca i spowodować zatorowość płucną – powikłanie, które może być zagrożeniem dla życia i którego pacjenci bardzo się obawiają.
Im więcej krwi w żyle, tym więcej zakrzepów może się utworzyć. Z czasem ulegają one rozpadowi i uwalniane jest żelazo z czerwonych krwinek, które odkładane jest w skórze powodując brązowe plamy lub przebarwienia. Odczyn zapalny i przebarwienia są powszechnymi powikłaniami wszelkich zabiegów skleroterapii. W wielu przypadkach brązowe przebarwienia pozostają na zawsze, pogarszając efekt kosmetyczny zabiegu.
Nierzadko zdarzają się pacjenci, którzy skarżą się, że brązowe plamy stanowią dla nich większy dyskomfort, niż leczone tą metodą żylaki. Czasami uwięzione zakrzepy powodują stan zapalny i ból, który wymaga wtórnego leczenia. Powszechnym skutkiem ubocznym skleroterapii jest nadmierny odczyn zakrzepowego zapalenia żył powierzchownych. Wymagane jest wówczas dodatkowe leczenie w celu zmniejszenia opuchlizny i bólu.
Rozwiązaniem tego problemu jest metoda Sclerosafe – któa polega na jednoczesnym podawaniu środka obliterującego i odciąganiu krwi z naczynia
Sclerosafe Poznań
Przewlekła niewydolność żylna – skąd się bierze, czym się objawia i jak ją rozpoznać?
Mianem przewlekłej niewydolności żylnej określa się zespół objawów zastoju żylnego, powstałych wskutek zaburzenia przepływu żylnego przejawiającego się wstecnym przepływem bądź zastojem krwi w żyłach. Do podstawowych czynników ryzyka należą zaawansowany wiek, płeć żeńska, otyłość pokarmowa, genetycznie uwarunkowana słabość ścian żył oraz zastawek żylnych, ciąża, a także praca w pozycji siedzącej lub stojącej.
Do podstawowych objawów należą uczucie ciężkości i nadmiernego wypełnienia kończyn dolnych. Typowymi objawami jest występowanie poszerzonych naczyń żylnych pod postacią żylaków lub teleangiektazji, czyli tak zwanych pajączków naczyniowych.
Wyodrębniono kilka postaci klinicznych przewlekłej niewydolności żylnej. Należą do nich przede wszystkim żylaki (czyli trwałe poszerzenie naczyń żylnych powierzchniowych do średnicy co najmniej 3 milimetry, niejednokrotnie z ich poskręcaniem), zespół pozakrzepowy, pierwotną niewydolność zastawek żylnych oraz tak zwane zespoły z ucisku. W przypadkach ciężkiej niewydolności żylnej objawom mogą współtowarzyszyć zmiany troficzne skóry w postaci jej przebarwień, a w skrajnych przypadkach ciężko gojące się owrzodzenia
w obrębie kończyn dolnych.
Rozpoznanie choroby jest stosunkowo proste i odbywa się zazwyczaj na podstawie objawów klinicznych. Badaniem dodatkowym pozwalającym potwierdzić rozpoznanie jest badanie ultrasonograficzne z opcją doppler, dzięki któremu można ocenić stopień zwężenia naczyń żylnych, obecność zakrzepów w ich świetle, a także prawidłowość przepływu krwi.
Czym jest skleroterapia?
Skleroterapia jest metodą leczenia przewlekłej niewydolności żylnej, której efektem jest redukcja, a czasem nawet likwidacja przepływu w naczyniach żylnych. Istnieje kilka sposobów uzyskania tego efektu. Najbardziej klasyczną metodą jest ostrzykiwanie niewydolnych naczyń przy pomocy różnych związków chemicznych, w różnorodnych stężeniach, czego rezultatem jest obkurczanie się oraz zamykanie naczyń krwionośnych żylnych. Zabiegi te charakteryzują się wysokim poziomem bezpieczeństwa z uwagi na swoją niewielką inwazyjność.
Jednakże również współczesna medycyna estetyczna daje możliwość zwalczania objawów niewydolności żylnej.
Laser a skleroterapia
Oddziaływanie lasera na naczynia krwionośne opiera się na zjawisku tak zwanej fototermolizy selektywnej. Polega ono na wybiórczym niszczeniu danych struktur na skutek działania ciepła powstałego poprzez pochłanianie przez tkanki energii świetlnej. Strukturę, która ma ulec zniszczeniu określa się przez dobór odpowiedniej długości fali promieniowania laserowego. Komórki organizmu zawierają tak zwane chromofory, czyli białka odpowiadające za pochłanianie fali o określonej długości. W przypadku zabiegu zamykania naczyń krwionośnych, rolę chromoforu pełni hemoglobina. Absorbuje ona energię świetlną przekształcając ją w ciepło.
Powoduje ona wyparowanie wody z krwi, a także rozpad ścian naczyń krwionośnych. Następnie, na drodze fizjologicznychprocesów ulegają one „pożarciu” przez makrofagi, czyli komórki odpowiadające za usuwanie niechcianych struktur z organizmu. Efektem tego jest praktycznie natychmiastowa likwidacja niechcianych defektów skórnych pod postacią pajączków naczyniowych. Optymalny rezultat przy dużej precyzji udaje się otrzymać dzięki wykorzystaniu zjawiska podwójnego filtrowania. Dzięki niemu możliwy jest dobór pożądanej długości fali umożliwiające minimalizację oddziaływania na tkanki otaczające.
Zabieg laserowego zamykania naczyń krwionośnych charakteryzuje się wysokim bezpieczeństwem i bardzo niewielką bolesnością. Z uwagi na brak konieczności znieczulenia ogólnego, zabieg nie wymaga hospitalizacji ani opieki anestezjologa. Przed zakwalifikowaniem pacjenta do zabiegu konieczna jest konsultacja lekarska celem określenia, czy istnieją ewentualne przeciwwskazania do przeprowadzenia procedury.
Z uwagi na niewielką bolesność zabiegu, często nie ma konieczności stosowania jakiegokolwiek znieczulenia, jednak u osób z wysoką wrażliwością na ból istnieje możliwość zaaplikowania kremu ze środkiem anestetycznym (na przykład krem EMLA). Następnie lekarz przykłada głowicę urządzenia i oddziałuje wiązką promieniowania laserowego, co powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych przeznaczonych do likwidacji.
Usuwanie uszkodzonych struktur odbywa się na drodze fizjologicznych procesów zachodzących w organizmie. Zmiany ulegają początkowo zblednięciu, następnie całkowicie zanikają i po upłynięciu maksymalnie 2 tygodni od zabiegu nie ma po nich śladu. Wyjątkiem są kończyny dolne, gdzie czas ten może być dłuższy, nawet do 6 tygodni.
Po zabiegu mogą pojawiać się niewielkie powikłania pod postacią obrzęków i rumienia, a nawet pęcherzyków o małym nasileniu. Objawy te zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu kilku dni.
Należy odpowiednio dbać o skórę po przeprowadzonym zamykaniu naczyń. Przez około 4-6 tygodni należy stosować kremy z filtrem o wysokim współczynniku ochrony (SPF 50+). Ponadto konieczne jest unikanie bodźców mogących prowadzić do rozszerzania się naczyń (np. wysokie temperatury czy alkohol). Ilość zabiegów określana jest indywidualnie i zależy od predyspozycji, liczby, wielkości zamykanych naczyń, a także głębokości, na której są położone. Zazwyczaj przeprowadza się od 1 do 5 zabiegów. Odstęp między poszczególnymi sesjami to co najmniej 3 tygodnie, nie może jednak przekraczać 6 tygodni.
Czym jest i na czym polega innowacyjność Sclerosafe?
Sclerosafe jest technologią zabiegową będącą od dawna oczekiwaną innowacją w skleroterapii. Jego istota polega na umożliwieniu jednoczasowego podawania środka obliterującego żyłę oraz odsysania z niej zalegającej krwi. Dzięki temu preparat zamykający światło żyły oddziałuje bezpośrednio na jej ścianę, bez przeszkody w postaci krwi. Umożliwia to zmniejszenie dawki podawanego środka, a także istotne zmniejszenie ryzyka powikłań zabiegu.
Przeciwwskazania
Jak każdy zabieg z zakresu medycyny estetycznej, skleroterapia z wykorzystaniem lasera jest przeciwwskazana u niektórych pacjentów. Pierwszą z nich stanowią kobiety w ciąży oraz w okresie laktacji. Ponadto nie stosuje się go u osób czynnie przyjmujących leki lub zioła zwiększające wrażliwość skóry na światło, a także ze świeżą opalenizną.
Nie zaleca się również przeprowadzania go u osób wykazujących skłonność do wytwarzania blizn przerostowych i keloidów. Przeciwwskazaniem są również niektóre choroby skóry, na przykład łuszczyca czy bielactwo.
