Hemoroidy w ciąży
Hemoroidy w ciąży
Czym są hemoroidy?
Hemoroidy, często nazywane żylakami odbytu, są w dzisiejszych czasach bardzo częstą i uciążliwą dolegliwością. Są to powiększone, wypadające poduszeczki odbytowe. Bezpośrednia przyczyna ich powstawania nie została do końca poznana, aczkolwiek uważa się, że w zdecydowanej większości przypadków hemoroidy są zmianami pierwotnymi.
Rzadko są wtórne do innych schorzeń, takich jak na przykład rak odbytnicy. Patofizjologia powstawania hemoroidów polega w dużej mierze na procesach degradacyjnych podporowej tkanki łącznej oraz mięśni gładkich. Poduszki odbytowe po wypadnięciu ulegają zrogowaceniu oraz przerostowi w obrębie strefy przejściowej, a w wyższych stopniach także nabłonka walcowatego odbytnicy.
Wyodrębniono czynniki ryzyka, które pośrednio mają wpływ na powstawanie hemoroidów. Należą do nich między innymi zaparcia, ciąża, siedzący tryb życia, praca siedząca (bardzo częste u zawodowych kierowców), a nawet zbyt długie przesiadywanie w toalecie (na przykład czytanie podczas defekacji). Dlatego często się pojawiają hemoroidy w ciąży.
Ciąża jest szczególną sytuacją predysponującą do wystąpienia hemoroidów nawet przy braku innych czynniku ryzyka. Jest to związane ze zmianami anatomicznymi występującymi w obrębie jamy brzusznej związanymi ze znacznym powiększeniem się wymiarów macicy, a co za tym idzie zwiększeniem łącznej objętości narządów w jamie ciała, która nie zmienia swoich wymiarów.
Skutkuje to istotnym zwiększeniem ciśnienia w jamie brzusznej, które utrzymuje się przewlekle, przez co istotnie wpływa na zwiększenie ryzyka powstawania guzków hemoroidalnych oraz ich wypadania.
Hemoroidy w ciąży – objawy
Do głównych objawów hemoroidów należą przede wszystkim krwawienie oraz wypadanie. Objawy te mogą występować zarówno w sposób izolowany jak i wspólnie. Krwawienia są niewielkie, objawiają się występowaniem świeżej krwi na powierzchni stolca lub na papierze toaletowym.
Ponadto, objawom tym może towarzyszyć dyskomfort, świąd, a nawet ból, nasilający się szczególnie podczas aktu defekacyjnego. Na bardziej zaawansowanych etapach choroby częste jest brudzenie bielizny śluzem oraz wydzieliną kałową.
W chorobie hemoroidalnej można wyodrębnić cztery stopnie zaawansowania, w zależności od nasilenia wypadania poduszeczek odbytowych.
Pierwszy stopień – hemoroidy widoczne są w badaniu endoskopowym, jednakże nie wypadają na zewnątrz odbytu, w związku z powyższym w klinicznym badaniu per rectum są niewidoczne. Jednakże możliwe jest krwawienie.
Drugi stopień – hemoroidy wypadają podczas defekacji, po czym samoistnie wracają na swoje miejsce.
Trzeci stopień – hemoroidy przebywają na zewnątrz przez cały czas, jednakże dają się łatwo odprowadzić ręcznie.
Czwarty stopień – hemoroidy przebywają na zewnątrz cały czas, jednakże ich odprowadzenie jest niemożliwe.
Hemoroidy zazwyczaj przebiegają łagodne, jednakże mogą wiązać się z występowaniem ostrych powikłań, takich jak zakrzepica w obrębie wypadniętych hemoroidów, masywne krwotoki, a w skrajnych przypadkach nawet martwicy tkanek.
Podstawowy sposób rozpoznania choroby hemoroidalnej opiera się na badaniu fizykalnym przez odbyt. Istnieje kilka sposobów raczenia sobie z tym problemem, dobieranych w zależności od stopnia zaawansowania. Opierają się zarówno na leczeniu chirurgicznym jak i zachowawczym. W tym ostatnim bardzo dobrą propozycję oferuje współczesna medycyna estetyczna.
Jak się leczy hemoroidy?
Istnieje kilka metod radzenia sobie z chorobą hemoroidalną, a dobór adekwatnej terapii zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby. Oczywiście kluczowa jest profilaktyka polegająca na stosowaniu diety zapewniającej prawidłowe wypróżnianie, z unikaniem tendencji do zaparć, ruch i unikanie siedzącego trybu życia.
Wbrew pozorom istotne jest także, by czas trwania wypróżnienia nie był zbyt długi, tak więc konieczna jest rezygnacja z bardzo popularnej praktyki czytania bądź grania na telefonie w toalecie. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie preparatów uszczelniających ścianki naczyń krwionośnych, jak choćby zwykła witamina C.
W przypadku choroby hemoroidalnej o niewielkim stopniu zaawansowania w zupełności wystarczająca jest miejscowa farmakoterapia. W tym celu stosowane są doodbytniczo czopki oraz kremy zawierające steroidy, bakterie Escherichia coli wchodzące w skład naturalnej flory jelit, różnego rodzaju sole o działaniu zobojętniającym kwaśne środowisko kanału odbytu.
Jeżeli mamy do czynienia z sytuacjami bardziej zaawansowanej choroby, wskazane jest zastosowanie postępowania chirurgicznego. Polega ono na założeniu specjalnych opasek zaciskowych na hemoroidy. Ich zadaniem jest odcięcie dopływu krwi do guzka, co doprowadza do jego martwicy i odpadnięcia.
Hemoron
Również współczesna medycyna estetyczna proponuje innowacyjne leczenie choroby hemoroidalnej, możliwe do zastosowania również u kobiet w ciąży. Jest to tak zwana technologia Hemoron. Jej działanie opiera się na dążeniu do przywrócenia guzkom hemoroidalnym fizjologicznej wielkości poprzez zmniejszenie dopływu krwi. Jest to bardzo wysoko wyspecjalizowana diatermia jednobiegunowa, która obecnie jako jedyna nie powoduje zwęglenia się tkanek, a jedynie ich zagotowanie.
Elektroda urządzenia Hemoron ma specjalne działanie i budowę umożliwiającą zogniskowanie wiązki energii cieplnej tak, by ogrzaniu uległa nie błona śluzowa w miejscu przyłożenia elektrody, a komórki naczyń krwionośnych biegnących dokładnie pod miejscem przyłożenia. Dzięki temu błona śluzowa pozostaje nienaruszona. Jest to metoda o największej małoinwazyjności wśród dostępnych obecnie na rynku. Zabieg jest krótkotrwały, ponieważ jego przeprowadzenie zwykle nie przekracza 30 minut.
Dodatkową zaletą aparatu Hemoron jest fakt, że działa on na baterie i nie wymaga stałego podłączenia do sieci elektrycznej. Zakres natężenia prądu używanego przez aparat Hemoron zapewnia całkowite bezpieczeństwo i nie wiąże się nawet z minimalnym ryzykiem porażenia prądem.
Podstawą kwalifikacji do zabiegu z wykorzystaniem aparatu Hemoron jest konsultacja lekarska, podczas której przeprowadzany jest wywiad, wykonywane badanie odbytu, podczas którego lekarz weryfikuje rozpoznanie choroby hemoroidalnej oraz ocenia stopień zaawansowania schorzenia. Bezpośrednio przed zabiegiem konieczne jest oczyszczenie końcowego odcinka odbytnicy poprzez zastosowania czopków glicerynowych lub lewatywy. Zabieg z wykorzystaniem aparatury Hemoron opiera się na wykorzystaniu śródzabiegowej anoskopii, podczas której dochodzi do mapowania śluzówki odbytnicy.
W toku tego procesu ujawniane są kolejne guzki krwawnicze, które dzięki zastosowaniu diatermii jednobiegunowej są od razu koagulowane. Znieczulenie do zabiegu nie jest konieczne, gdyż strefa błony śluzowej jelita, w której pojawiają się guzki krwawnicze jest bezbolesna. Odczucie podczas zabiegu można porównać do parcia na stolec.
We wczesnych stadiach zaawansowania (I – III) w większości przypadków wystarcza trzykrotne powtórzenie zabiegu. Interwał pomiędzy poszczególnymi powtórzeniami zazwyczaj mieści się w przedziale od trzech do sześciu tygodni. W IV stopniu zaawansowania plan leczenia
i powtórzeń zabiegu dobierany jest indywidualnie.
Zabieg z wykorzystaniem technologii Hemoron charakteryzuje się stosunkowo dużą skutecznością. Choć sama metoda jest stosunkowo młoda, więc długoterminowe dane są dość ograniczone, jednakże na podstawie dotychczasowych obserwacji, przeprowadzenie pełnej kuracji zapewnia efekt terapeutyczny na okres około dwóch lat.
Zabieg z wykorzystaniem aparatury Hemoron charakteryzuje się bardzo wysokim bezpieczeństwem. Jest najmniej inwazyjną metodą dostępną obecnie na rynku. W związku z powyższym ryzyko powikłań jest dużo mniejsze niż w przypadku metod chirurgicznych oraz innych metod zachowawczych i wynosi około 0,5%, co czyni tę metodę najbezpieczniejszą wśród obecnie stosowanych.
